Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 011.jpeg

 I wprowadził ją do skromnego gabinetu, wskazał fotel, a sam usiadł przed biurkiem, czekając co mu powie.
 Kobieta milczała, jakby nie wiedząc od czego zacząć.
 — Czy nie pani Skalska — zawołał przyglądając się uważniej swojej klientce.
 — Tak jest — odparła — pan mnie poznałeś. Zdaje mi się iż to tak dawno jak pan przychodziłeś do mego męża od mecenasa X.
 — Jest temu kilka miesięcy zaledwie.
 Wstrząsnęła głową jakby te kilka miesięcy miały u niej znaczenie lat i patrzyła na adwokata załzawionemi oczyma.
 Wstęp ten w niczem nie mógł służyć za objawienie, dla tego też Dalecki zapytał:
 — W czemże pani użytecznym być mogę?
 Ona spojrzała na swoje żałobne suknie, jakby zbierając myśli i wyrzekła:
 — Straciłam męża.
 Nie była to wcale odpowiedź na zapytanie prawnika, ani wytłómaczenie powodu wizyty, adwokat jednak przyzwyczajony snadź do wielu słów próżnych, wysłuchał ich w milczeniu.