Strona:PL Waleria Marrené-Błękitna książeczka 131.jpeg

 — A propos — ciągnęła szyderczo dalej starsza siostra — cóż to za tajemnicza błękitna książeczka? zkąd ona pochodzi? radabym ją zobaczyć.
 Nastała chwila ciszy, wśród której oddech zamierał w piersiach Natalii.
 — Cóż znaczy to tragiczne milczenie? — wyrzekła znowu hrabina — czy panna Natalia nie raczy mi odpowiedzieć?
 Dziewczyna chciała być posłuszną, poruszała ustami, ale nie wyszedł z nich dźwięk żaden.
 Aurelia zniecierpliwiona, nie rozumiejąc milczenia swojej siostry, powstała gwałtownie i zbliżyła się do niej z wyrazem groźby i rozkazu.
 — Gdzież jest ta książeczka? chcę ją widzieć! mam do tego prawo! — zawołała.
 Nie był to z pewnością sposób zdobycia zaufania. Natalia podniosła się także, śmiertelnie blada, i stanęła naprzeciw siostry, gotowa bronić swego skarbu.
 — Chcę widzieć tę książeczkę, proszę mi ją pokazać! rzekła stanowczo hrabina.
 Ale na ten wyraźny rozkaz dziewczyna wstrząsnęła głową.
 — Proszę mi ją pokazać natychmiast! — powtórzyła hrabina, zdziwiona tym niepojętym uporem. Rozkazuję jako starsza siostra, która ci matkę zastępuje.
 — Ty nie zastępujesz mi matki, matka byłaby inną dla mnie! — zawołała rozżalona dziewczyna.
 — Natalio — odrzekła siostra — nie przyprowadzaj mię do ostateczności; ty musisz oddać mi tę książeczkę.
 — Nigdy! — odparła księżniczka, zaciskając drobne ręce.
 — Jak to? śmiesz opierać się memu rozkazowi? Musisz ją oddać dobrowolnie, albo...
 — Nigdy, nigdy! — powtórzyła z energią rozpaczy.
 Położenie stało się trudne. Pomimo wszystkich gróźb, Aurelia nie mogła użyć gwałtu przeciw siostrze, i księżniczka czuła to dobrze, skompromitowała się więc dare-