Młody autor Stefan Kempner napisał dramat[1], który jest zdarciem obłudnej maski z pewnej sfery objawów społecznych; mianowicie z „miłych i sympatycznych“ naszych stosunków teatralno-prasowych, no i rodzinnych. Są tu aktorki i ich troskliwi rodzice, są utytułowani profesorowie sztuk pięknych i „profesor“, pisujący sprawozdania z teatru — pożyczający pieniądze od protegujących i chwalący protegowane. Akcya odbywa się na tle życia pewnej rodziny, a że u nas z pojęciem rodziny wiąże się zawsze pojęcie świętości i cnoty, sądzę więc, iż autor powinien był dać swej pracy tytuł: „Cnotliwa rodzina“.
Zaraz też na początku sztuki widzimy pokój, w którym stoi klęcznik — widocznie mieszka tu rodzina pobożna. Gospodarz, ojciec rodziny, Borski, rozmawia przy czarnej kawie ze swym gościem, „profesorem“ Grodeckim i mityguje go w jego narzekaniach słowami: „Wszystko należy robić spokojnie jak Bóg Najwyższy przykazał“. Źródło tej rezygnacyi religijnej Borskiego wyjaśnia się nieco z odpowiedzi Grodeckiego: „łatwo to panu mówić, bo z tańców ma pan dosyć; córki zarabiają także“. Na to poczciwy Borski daje mu przyjacielską radę: gdyby profesor chciał, to mógłby u mnie grywać na tańcach. Będzie profesor miał za sobą młodych i da profesor
- ↑ Przełom. Dramat w trzech aktach. 1899.
