W poprzedniej naszej pracy wspomnieliśmy nawiasowo o kolizyi dra Fabiana z naszymi filantropami, urządzającymi odczyty; czytelnicy pism przypominają sobie zapewne wymowny protest prelegenta przeciw tym panom, którzy pozwalali sobie odczyty jego, już ulegalizowane, jeszcze ze swej strony cenzurować: wydały się im one jeszcze za mało legalnemi! Panowie ci powinniby na prelegentów naukowych powoływać jedynie reporterów: tylko stanowisko naukowe tych ostatnich odpowiadałoby doskonale wymaganiom i zakresowi umysłowemu tych panów.
Dr. Fabian zebrał swe odczyty w osobną książkę p. t. „Z nauki o życiu“, w której barwnym językiem traktuje objawy życia ze stanowiska ewolucyjnego.
W pierwszym z czterech odczytów omawianego zbioru, zatytułowanym: „U schyłku wieku“, autor omawia ziemię, człowieka i społeczeństwo z ewolucyjnego punktu widzenia: w ich rozwoju.
Człowiek dzisiejszy jest na tej podstawie tylko „przyczynowo warunkowanym wytworem nieskończonej i całe lat szeregi trwającej rozwojowej przemiany — na podobieństwo owej lśniącej kropli wody, którą potok czasu na mgnienie oka wyrzucił ku słońcu, by w przyszłej zaraz chwili znowu zapadła w olbrzymie łożysko i tam zniknęła na zawsze“.
W drugim („dziedziczność“) przedstawia zjawisko dziedziczności i jej teorye: Darwina i Weissmanna.
