Strona:PL Władysław Orkan-W Roztokach tom I 055.jpeg

i cyganowi dać. Ja o to nie stoję. Póki mam zdrowe ręce i głowę na karku...
 — Łatwo to gadać, ale...
 — I żyć nie trudno, jak sie ma wiarę i miłość przed sobą. Nadzieja sama przyjdzie — uśmiechnął się przytem. — No, czy nie? Powiedz, że tak, choćbyś nie wierzyła. Ufaj mi, że, co robię, to robię dla ciebie i dla sprawiedliwości ludzkiej, bo tak trzeba.
 — A zajmiesz sie tem, o czem gadam?
 — Zajmę.
 — Zaraz jak przyjdziesz do chałupy? co? — przysunęła się ku niemu.
 — Nie wiem, bo, widzisz, wybory nadchodzą...
 — A cóż ty masz przy wyborach do czynienia? Przecie tam są insi...
 — Tak, ale po tej stronie nikogo niema, a po tamtej stoi Suhaj... te... chciałem rzec, twój ociec z radnymi.
 — I znowu będziesz wojował z nimi i większą jeszcze złość na siebie ściągniesz... Ja nie chcę! Po co ci te strony jakieś wynajdować? Przecie radni są od tego, to niech wybierają. Ty sie nie mięszaj.
 — Kiedy muszę.
 — Kto cię do tego zmusza?
 — Jest, widzisz, taki pan mus, co mi zawdy szepce...
 — Opowiadaj se dzieciom takie bajtki!