Strona:PL Władysław Orkan-W Roztokach tom I 036.jpeg

 — Patrz swojego, mojeśty, o insze sie nie trap — odrzekł z uśmiechem Domagała.
 Ale Rakoczym szarpało rozdrażnienie i gorączka uderzała mu falą do mózgu.
 — Słuchajcie! — począł głośno. — Ja sie do waszych spraw nie mieszam. Prowadzicie gazdowanie gminne do stu dyabłów...
 — Co? — podniósł się wójt z za stołu.
 — To, że lud sie skarży. Las wyniszczony, drogi zaniedbane...
 — A kto temu winien?
 — Nie twierdzę, żebyście to złą wolą czynili. Nieumiejętność wasza więcej złego robi...
 — To nas naucz, mądrauszu!
 — Ba, kie wy ino z rad sie wyśmiewacie, i zawdy trzymacie sie swoich starych praktyk.
 — Słuchajcie, co on jeszcze nowego nie powie!
 — O, powiem wam: przyjdzie czas, kiedy musicie zdać rachunek...
 — Przed tobą?
 — I przede mną, i przed stu inszymi!
 Gwałtem się silił, by gniew pohamować. Dużo ciszej rozpoczął:
 — Teraz proszę pięknie, powiedzcie mi, coście tu wspólnie uradzili. Bo jak o wybory idzie...
 — Słuchaj, Rakoczy! — prosił Suhaj, dygocąc tajoną złością — Nie napalaj ty nas wy-