Ta strona została uwierzytelniona.
gróbarz.
Już go wynoszą... (zdejmuje kapelusz).
pomocnik.
(szybko kończy robotę, wyłazi z dołu, rzuca deskę w poprzek i odstępuje z westchnieniem).
Nigdych tak ciężkiej roboty nie spełnił...
(Słychać z dala pieśń żałobną w takt wachnień dzwonnych, tak, iż razem z melodyą dzwonów tworzy pogrzebny marsz).
hanka
(zatrzymuje się, opiera się o pień modrzewia i patrzy z boleścią w stronę, skąd pieśń idzie).
chór żałobny (za sceną).
Uciszcie sie spady, rzeki —
Pochylcie sie jedle, smreki —
Idziemy we świat daleki —
Żegnamy już na wieki — [1]
(Dzwony). O Jezu!
(Na cmentarz wchodzi procesya żałobna. Niewiasty w białych łoktuskach, chłopi w ciemnych cuhach. Czterech młodych niesie trumnę. Za trumną postępuje niewiasta, w ciemne odziana chusty, w boleści pełnym ruchu: — Matka).
chór żałobny.
Ledwo nas w ciało odziano —
Ledwośmy sie dźwigli rano —
- ↑ Nuty pochodzą ze ss. 139-142 tego zbioru.