Strona:PL Vicente Blasco Ibanez-Wrogowie kobiety 230.jpeg

zmarłych! Życie rozwinęło się podobne do tych dramatów, w których wszyscy umierają w końcu ostatniego aktu.
 Po długiej ciszy, Nowo decyduje się mówić i melancholię swą wylać. Może wszystko opowiedzieć księciu, gdyż on jeden znał jego tajemnicę. (To samo twierdził pułkownikowi i Spadoniemu.) I wybucha gorzkiemi skargami na Walerję.
 Stała się inną kobietą. Nie troszczy się już o krainy miłości, gdzie młode panny bez posagu wychodziły zamąż. Po śmierci księżny, stała się posażną osobą, wnoszącą mężowi więcej, niż 300.000 fr. Profesor został zapomniany i zdystansowany.
 Ach! te jego niskie błagania, starania podłe, aby dawne uczucia wskrzesić... Woli nie przypominać tych chwil...
 — Wszystko skończone dzisiaj. Straciła głowę dla amerykańskiego oficera i pewno wyjdzie za niego. Teraz w modzie są Amerykanie. Wszystko dla nich, nawet miłość... Codziennie z nim tańczy w hotelach Condamine lub nawet tu, w hotelu Paryskim.
 I na myśl, że może nadejść, pośpiesznie żegna Lubimowa, z którym spotka się znów prędko, gdyż pułkownik zaprosił go na obiad do swego domku w Beausoleil, przekonany, że zrobi tem przyjemność księciu. Michał opuścił swój stolik, gdy sam pozostał. Nie chce już widzieć nikogo. Idąc bez celu, myśli o sobie, o swem nowem życiu. Co zrobi?... W jaki sposób potrafi stać się użyteczny bliźnim?..
 Przypomina sobie śniadanie w domku don Marcosa. Myśli o troskliwości pułkownika, który chodził koło niego, jak koło małego dziecka.
 Żegnaj, książę Lubimow!.. Choćby chciał, nie potrafi już prowadzić tej egzystencji egoistycznej, jedynie poświęconej przyjemnościom. Jest inwalidą; zestarzał się bardzo...