Strona:PL Vicente Blasco Ibanez-Wrogowie kobiety 227.jpeg

że... Kto wie? Don Marcos przypuszcza, że księżna była znużona życiem...
 — Straszną miała śmierć. Powiadają, że całe jej ciało było czarne i nabrzmiałe. Męczyła się kilka godzin; z ciałem wygiętem w łuk, cierpiała straszliwe bóle. Tężec! Co za śmierć dla wielikej damy, tak pięknej i wytwornej!... Ale wśród swych tortur zachowała dość zimnej krwi, aby podyktować swą ostatnią wolę. Panna Walerja odziedziczyła willę Róż i kilkaset tysięcy wygranych któregoś wieczoru w Sportingu Wasza Wysokość...
 Książe przerwał mu gestem. Oddawna wie z listów don Marcosa, że Alicja pamiętała o nim w ostatniej chwili, że zapisała mu swe kopalnie srebra w Meksyku i całą swą fortunę po tamtej stronie mórz; na razie było to niczem, ale kiedyś, później może będzie fortuną równą tej, którą Lubimow niegdyś w Rosji posiadał.
 Stoi ze wzrokiem utkwionym w grób. A teraz, siedząc na tarasie kawiarni, silniej czuje się wzruszonym, niż na cmentarzu. Minione lata wracają mu na pamięć.
 Biedna Alicja! biedna kobieta, oszukana przez życie! Triumfująca Wenera, Helena z „ławki starców“ znajduje się na nędznym cmentarzu, wśród zwłok żołnierzy i może sama przyśpieszyła dobrowolnie swój zgon.
 Życie nasze, pomimo pozornej władzy losu, jest odbiciem naszej duszy. Alicja musiała zginąć tak, jak żyła w sposób niezwykły.
 On także prowadził życie odmienne od innych ludzi i śmierć jego podobną nie będzie do ich śmierci.
 Nie uczuwa ani bólu, ani gniewu. Dziwi się, że mógł pragnąć tej kobiety z takim szałem i tak nienawidzieć Martineza. Teraz ogarnia go tylko melancholia olbrzymia, na wspomnienie tych, których już niema, którzy