Strona:PL Vicente Blasco Ibanez-Wrogowie kobiety 104.jpeg

śliwej epoce życia swego znikł. Mówiła dalej głosem głuchym, przerywanym łkaniem. Wojna wybuchła. I pewnego ranka dowiedziała się, że syn jej zapisał się jako ochotnik. Co miała robić? Legalnie nie była jego matką. Jerzy nosił nazwisko pary małżeńskiej, wiernych służących, którzy zgodzili się na to ojcowstwo udane. Przytem urodził się we Francji i nic nie było w tem dziwnego, że chciał bronić swej ojczyzny pomimo młodzieńczego wieku.
 Księżna spędziła kilka miesięcy w wiosce południowej, niedaleko pola awiacyjnego, gdzie się ćwiczył jej syn. Chciała do ostatniej chwili przeciągnąć wspólne ich życie. Ach! gdybyż wtedy stał się żołnierzem, gdy byli rozłączeni i gdy narzekała na swe macierzyństwo... Ale stracić go w chwili najspokojniejszej swego życia, wówczas gdy myślała, że jest na zawsze z nim połączona...
 — Wkrótce został pilotem. Jakże nienawidziłam łatwości, z jaką posługiwał się swym aparatem... Jego powodzenie napełniało mię dumą i gniewem! Ci młodzi uczuwają prawdziwy fanatyzm do awjacji, która na świat przyszła po nich i rozwijała się przed ich oczyma uczniowskiemi. Odjechał i nie widziałam go odtąd. Trzy lata, Michale, trzy lata istnej męki. Ach! jakże ciężko zapłaciłam za me dawne winy! Więcej, niźli zasługiwały na to! Możesz mię pożałować. Jest to ból nieznany ci.
 Pierwszy rok Alicja przeżyła w oczekiwaniu na listy, które nieregularnie nadchodziły z frontu. Rzadkie były chwile radosne. Jerzy raz jeden przybył do Paryża na urlop kilkodniowy. Od czasu do czasu przybywali koledzy jego z wieściami, które witała łzami i uśmiechem. Syn jej dostał krzyż wojenny po bitwie powietrznej. Wycinek z gazety, donoszący o tym fakcie, przypięła do jedwabnego obicia sypialni swojej. Godzinami wpatrywała się w te słowa: „Bachellevy (Je-