Strona:PL Stanisław Przybyszewski-Mocny człowiek 221.jpeg

 — Zdajesz się być znużonym?
 — Nie! teraz nie — z chwilą, kiedym próg twego mieszkania przestąpił, uczułem się mocnym.
 — A przedtem?
 — Czemu pytasz? Człowiekowi, który coś chce, i coś już postanowił, nie trzeba zadawać pytań — to go osłabia.
 — Kiedy jedziecie? — zapytała po chwili.
 — Czekaj — namyślę się...
 Osunął się w głąb kanapy —
 Karska podeszła do stolika, zapaliła spirytusową maszynkę, postawiła kociołek z wodą, nasypała do czajnika herbaty i spokojnie czekała, dopokąd się woda nie zagotuje.
 — Pojutrze wieczorem! — Bielecki wstał z kanapy. — A teraz już nie mówmy o tem: to już sprawa załatwiona.
 Zrobił ruch, jakby się z czegoś otrząsał.
 — No już!
 Podszedł ku niej.
 — Poczekaj, w tej chwili herbata będzie gotowa. Tęskniłam za tobą, po raz pierwszy tęskniłam za jakimś człowiekiem; tak długo nie przychodziłeś: nie wiem, cobym z sobą poczęła, gdybyś nie był przyszedł.
 — Ado! to ty umiesz tęsknić? Ach, ach — Ado — ja myślałem, żeś ty wyzwolona z takich