Strona:PL Stanisław Przybyszewski-Mocny człowiek 103.jpeg

 Słychać było, jak Borsuk po wschodach na górę wbiegał.
 — Będziesz moją?
 — Będziesz moim?
 Jak dwa brzeszczoty szczęknęły o siebie ich spojrzenia.
 Chciał coś odpowiedzieć, ale nagle się opamiętał, bo czuł, że się czuje pod jej mocą.
 Drzwi się otworzyły i Borsuk wpadł zdyszany, rozpromieniony do atelier.
 — To był kapitalny pomysł! Od dwóch miesięcy nic nie piłem, żaden Eleuteryk nie był więcej wstrzemięźliwym odemnie...
 Wyciągnął jakąś szklankę nadszczerbioną, kubek, kieliszek z obtłuczoną podstawką.
 — Wybaczcie, drodzy państwo, ale nie myślałem, że będę miał tak zacnych gości — Borsuk nalewał koniak, łyknął łapczywie jeden i drugi kieliszek...
 — A to był rzeczywiście kapitalny pomysł, człowiek czuje się całkiem inny...
 — Ja w Rosyi nauczyłem się z szklanki pić — Bielecki nalał sobie pół szklanki i wychylił jednym haustem.
 — To i ja spróbuję — Karska uśmiechnęła się i podstawiła kubek.
 Bielecki nalał połowę.
 Wypiła bez zakrztuszenia się. Brawo! Borsuk wpadł w zachwyt.