Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 1 083.jpg

że jak się upijesz, wyrzucę cię do dyabła, słyszysz co mówię?
 — Słyszę, panie dyrektorze, słyszę, aha, niby pan Moryc — bełkotał, napróżno starając się znaleźć równowagę.
 — Kto ci zbił pysk? Wyglądasz jak świnia.
 — Mnie kto zbił pysk? mnie, prze... pana dyrektora, nikt zbił pysk, mnie nikt nie może zbić pysk, bo ja bym prze... pana dyrektora gnaty połamał, morde zbiuł i byłoby fertig, na glanc... cholera.
 Borowiecki widząc, że z pijanym się niedogada, przyniósł karafkę z wodą, przytrzymał go jedną ręką i wszystką wodę wylał mu na głowę.
 Mateusz się kręcił i wyrywał, ale otrzeźwiał nieco i obcierając rękawami twarz posinioną, zalaną krwią, patrzył ogłupiałymi oczyma.
 — Był pan Moryc? — pytał cierpliwie dalej.
 — Był.
 — Gdzie pojechał?
 — Odwiózł niby tę małą, czarną i miał być w Grandzie.
 To znaczyło w Grand Hotelu.
 — Kto tutaj był?
 — Różne państwo było, był pan Bein, pan Hertz i inne jeszcze żydy. Ja z Agatą od pana inżyniera gotowaliśmy kolacyę.
 — I upiłeś się jak świnia ostatnia; któż cię tak pobił?
 — Nikt mnie nie bił.
 Pomacał się bezwiednie po twarzy i głowie i syknął z bólu.
 — A skąd-że masz te dziury we łbie, co?