I takie gdy z szybkością wciąż czyni cofanie,
Trafiło się, że stanął przy księgarzu Janie,
Dopadł go tam Ksiądz Pleban, lecz nim doń przyskoczył,
Tak go rznął Brewiarzem, że aż się potoczył.
Zmieszany przywitaniem takiem Organista,
Z łatwości co pod ręką mógł ją mieć, korzysta;
A pewną Plebanowi chcąc gotować zgubę,
Oburącz porwał w gniewie swym Ateny grube[1]
Cisnął je, i tak mocno w głowę go uderzył,
Że ciosem zagłuszony mój Ksiądz ziemię zmierzył.
Na krzyk jego bolesny, na wrzask i lamenta,
Porzuciła ornaty i mszą zgraja święta[2];
A małe uchyliwszy w zakrystyi drzwiczki,
Spieszno biegła na miejsce stoczonej potyczki.
Zaraz się organisty przyjaciele zbiegli,
Skoro na placu księży gromadę postrzegli;
Wielka się między niemi zatym bitwa wszczyna:
Temu oczy podbiła zwycięzka Janina[3]
Ten ogłuszony upadł i ledwie nie kona,
Wziąwszy w łeb tłumaczeniem Rozmów Focyona[4].
- ↑ Nowe Ateny Ks. Chmielewskiego. Książka pełna omyłek geograficznych, bajecznych opisań, fałszywych wiadomości. Dawali jednak ją czytać dzieciom. Ja przypominam sobie, że była częścią edukacyi mojej.
- ↑ To jest Księża tego Probostwa.
- ↑ Janina zwycięzkich tryumfów, albo życia Jana III. przez Kazimierza Rubińkowskiego. Autor odejmuje męztwo Janowi III. a przyznaje wszystko cudom, których tam jest większa liczba, niż zwycięztw przez Króla odniesionych.
- ↑ Rozmowy Focyona przez L'Abbé de Mably do (
Błąd w druku; winno być — po.) francuzku
