188 Gisbert.—Glaber. uzupełnieniami, p. t. Scientia religionis unioena, sine Christiana theologia Jiistoriae eccleeiatticae nova methodo sociata, Paris. 1 6 83, 2 tt. (inne wydania ob. De Backer, Biblioth.); Dissertationes academicae seleetae, Paris. 1688 (rozprawy z historji kościelnej); Antiprobabilismus, swe tractatus theologicus fidelem totius probabilismi stateram continens, in quo accurate ćsaminatur seu veritas seu falsitas cvjuscumque probabilismi in materia motali, Paris. 1 703, i in. Gissey (czyt. Żissej) Od on de, rodem z Autun, do jezuitów wstąpił 1589 r., mając lat 21; wykładał teologję i był przełożonym rezydencji w Aubenas; um. 9 Marca 1 643. Napisał: Discours historiąue de la tres-aneienne decotion a N. Damę du Puy, et de plusieurs belles remar-gues concernantes 1'histoire des ecesgues du Velay, Lyon 1620, 3-e wyd. 1 644; Histoire de la vie et du martyre du F. Jacgues de Sales et de son compagnon Guillaume Saltamochius, Toulouse 1 62 7 (bezimiennie); drugie wyd.: Recueil de la vie et martyre du P. Salez et de Guillaume son •compagnon (ib. 1642); 3-e wyd. Vie et martyre du P. Jacąues Salez et du frere Guillaume Sautemouche (Avignon 1829; wydanie to dokumentami pomnożone przez o. BreYOn); Histoire de la bienheureuse Vierge de Roquemaclour (Toulouse 1632, także p. t. Hist. et miracles de N. D. de Koc-Amadour au pays de Quercy, Tulle 1632); Histoire de s. Sernin ecesgue de Tolose, Toulouse 1 628, i in. Gizela (Gisala, Gisula), królowa i ksieni (7 Maja al. 1 Lutego; Gizela ze Staroniem, znaczy potężna, silna, podług innych to samo co Elżbieta; po węgiersku ma znaczyć zwycięztwo, Victoria). Bogobojna ta niewiasta była córką księcia Henryka II bawarskiego, a siostrą cesarza Henryka II Św., z którym razem do cnoty i bogobojności wychowywała się pod okiem ś. Wolfganga, bpa regensburgskiego. Zostawszy żoną Stefana, króla węgierskiego, nietylko jego samego, ale znaczną część Węgrów do wiary przywiodła. Pilnie zajmowała się budową i Opatrywaniem kościołów: najwięcej zawdzięcza jej katedra w Yeszprim'ie przez nią całkowicie zbudowana i bogato uposażona. Syna swego Emeryka wychowała na świętego, przy pomocy ś. Gerarda biskupa. Po śmierci męża wróciła ok. 104 5 do Niemiec i w Passau wstąpiła do klasztoru benedyktynek, zwanego Niedernburg, założonego 7 38 r., a odbudowanego 1010 przez cesarza Henryka II. W klasztorze tym spełniała najniższe posługi i tam wreszcie jako ksieni um. 7 Maja 1095. Jedni nazywają ją świętą, inni błogosławioną, Bolland. nie dodają jej żadnego predykatu, w czem za nimi tu idziemy. Do czasów Józefa II Węgrzy liczne do jej grobu odbywali pielgrzymki. Cześć jej utrzymuje się jeszcze w klasztorze w Niedernburg, gdzie spoczywa jej ciało, obok ciotki jej Ileliki, także ksieni tego klasztoru. iY. Glaber Radulf (Rodulphus, Radulphus, Rudolphus), benedyktyn, dzie-jopis francuzki Xl w., ur. wedle domysłu Histoire littóraire de France (tom VII) w Burgundji. Był to duch niespokojny, który nigdzie nie mógł długo się utrzymać i często z jednego do drugiego klasztoru się przenosił. Bł. Wilhelm, przełożony klasztoru ś. Benigna w Dijon, przyjął go i zachęcił do pisania Kroniki, ale niedługo się nim cieszył, bo G. wnet go skrycie opuści! i swoją Kronikę ukończył dopiero w Klunjaku, na naleganie ś. Odilona, tamecznego opata, któremu ją przypisał. Tamże i um. ok. r. 1048 na pokucie. Kronika G'a p. t. Francorum Historiae libri V,
