Gesenius.—Gessen. 153 chodzi Catholicum lexicon hebraicum et chald. in Vet, T. libros hoc est: Guillelmi Gesenii Le.ficon manuale hebraico-latinum ordine alphabetico di-gestum, ab omnibus rationalisticis et antimessianis impietatibus expurgavit Paulus L. B. Brach. Accesserunt: Grammatica hebraicae linguae, quam germanico scripsit idiomate Gesenius, latinitate autem donarit F. Tempestini, necnon Lexicon et Grammatica linguae hebraicae juxta me-thodum punctis masoreticis liberam digesta auctore du Verdier, tomum claudit Grammatica chald^ica Pauli L. B. Brach. Edidit J. P. Aligne, Paris 1848). Thesaurus pliilologicus criticus linguae hebraeae et clialdaeae Veteris Testamenti, w Lipsku. Gesenius wydał tego dzieła 2 pierwsze tomy (lit. X—tomu 1 zesz- I s'r- 1—312> r- 1829; z. II s. 313—-856, r. 1835; tomu II zesz. I s. 557 — 832, r. 1839; z. II s. 833^ 1141, r. 1840); i tomu III zesz. I (s. 1142 —1158, r. 1842); resztę dokończył E. Bodiger (zesz. II s. 1 359 —15 22, r. 1853; fascic. novissimus, quo contineutur Indices, additamenta et emendationes, str. IV 116, r. 1858, na tytułowych kartach: editio altera, Lips. 1835—53). Geschi-chte der hebrćiischen Sprache und Schrift, eine philolog.-historische Einleitung in die Sprachlehren und Wórterbiicher des hebr. Sprache, Lipsk 1815. Ber Prophet Jesaia iibers. u. mit ein. philologisch.-krit. und histor. fCom-mentar begleilet, Lipsk 1820'— 21, 3 cz,; 2-e wyd. 1-ej części 1829. Be Bar Alio et Bar Bahlulo lexicographis syro-arabicis, Lips. 1834. Be Pentateuchi Samaritani origine, ib. 1817. Anecdota orientalia, fascic. I, ib. 1824. Be inscriptione phoeniciograeca in Cyrenaica nuper reperta, ad carpocratianorum haeresim pertinente, Halae 1825. De inscriptione punici lybica, Lips. 18 36. Palaographische Studien uber phónizische und punische Schrift enthaltend: 1. Franz Perez Bayer uber Schrift und Sprache der PhOnizier, aus dem spanischen von li. Hollmann, mit Aumerkgen yon W. Gesenius. 2. W. Gesenius uber d. punisch.-numidische Schrift etc., Lipsk 1835 in 4. Smpturae linguacgue phoeniciae monumenta quotquot supersunt, additis de Scriptura et lingua phoenicum commentariis, pars I—III, Lipsk 183 7. Z angielskiego przełożył: Johann Ludwig Burch-hardCs. Reisen in Syrien, Paiastiua und der Gegend des Berges Sinai... mit Anmerkungen, Charten, vielen griechischcn und semitischen Inschrif-ten, Weimar 182 3—24, 2 v. Cf. Zur Erinnerung an Gesenius, Berlin 1842. Annales de philos. chret., r. 1830 t. I s. 107... X. W. K, Gessen, hebr. Goszen, ziemia, którą Faraon oddał Jakóbowi i synom jego. O położeniu jej to tylko z pewnością wiadomo, że leżała na północno-wschodnim krańcu Egiptu i stykała się z Arabją. Jakób bowiem wyszedłszy z Bersabei ku Egiptowi, najprzód posłał uwiadomić Józefa, że jest przed Gessen, następnie spotkał się z nim w samej ziemi Gessen i tam się zatrzymał, oczekując dalej rozkazów Faraona (Gen. 46, 1. 28—31. 47, 1). Była ona niedaleko od kraju filistynów, skoro ge-thejczycy rabowali trzody Izraelitów, podczas gdy ci przebywali w Egipcie, czyli w Gessen (I Par, 7, 21...). Wiadomo nadto, że prawdziwi egipcjanie brzydzili się pasterzami, jakimi właśnie byli Izraelici (Gen. 46, 34). Faraon, lubo tego wstrętu nie podzielał, jako sam prawdopodobnie z hyksosów pochodzący (ob. tej Enc. IV, 565), musiał przecież ulegać czystej krwi egipcjanom. Ziemia więc G. musiała być niejako odrębną od Egiptu. I rzeczywiście nie ma jej w najdawniejszych spisach nomów (okręgów) egipskich. (Champollion, L'Egypte sous les Pharaons, II 269,
