128 Germanowie.—Geroch. G'a. K. 841 podniesiono z grobu eialo świętego bpa, jeszcze całe i nietknięte, i przeniesiono je na drugą stronę kościoła, a r. 859 Karol Łysy, cesarz, powtórne zarządził przeniesienie onegoż do nowego kościoła, zbudowanego przy opactwie. Hugonoci, jak całą Francję napełnili gruzami świątyń, przez siebie zburzonych, tak i opactwo ś. Germana z ziemią zrównali (1 567) i skarb relikwji świętego, które się tamże przechowywały, zaginął (Becueil des lettres sur la verification des reliąues de s. Germ. d'Aux., 1573). Pierwszym i głównym życiopisarzem ś. Germana byl Kon-stanejusz, pobożny kapłan lugduński, współczesny ostatnich lat życia tegoż świętego, zmarły ok. r. 480; Sydonjusz Apolipary (Epist. I l. II 10. VII 18. VIII 16. IX 16. III 2) wielkie mu pochwały oddaje. Heryk, t. Heirich, v. Eryk (Herieus, v. Heiricus), uczony mnich z opactwa ś. Germana w Auxerre, za czasów Karola Łysego, ok. r. 880, bjografję Konstancjusza przerobił na poemat w sześciu pieśniach, z dodaniem prozą niektórych szczegółów o życiu i cudach świętego. Obie bjografję ap. Bolland.. Acta SS. Jul. t. VI. Konstancjusza Vita s. Germani jest jeszcze w Surii Vit. SS. ad 30 Jul. (ed. 2 t. IV p. 35 8); ap. Duruy, Biblio-theque historiąue de 1'Yonne, Auxerre 1850, I 48..; na język francuzki przełożył o. Andrz. Goulloud, t. jez., p. t. Vie de s. Germain d'A. Tra-duelion du latin, avec une etude sur le pritre Constance et une introduction historiąue, Lyon 1874 in-12 s. XII 200. Heryka Vita jS. G. metriee i inne tegoż autora dodatki, z Bollandystów przedrukowane ap. Mignę, Patrol, lat. t. 124; ap. Duruy, Biblioth. h. de l'Yon. 1866 t. II; na franc. przełożył Arnauld d'Andilly. Ob. Sammarthani. Gallia chr. XII 262; Le/euve, Histoire de s. G. d'A., Paris 1 863; Viole, La vie et le3 miracles de s. G. d'A., Paris 1754.—2. G. bp paryzki, ś. (28 Maja), ur. ok. r. 496 w prowincji Autun. Matka chciała mu śmierć zadać, nim jeszcze się narodził; mimo to jednak przyszedł na świat zdrów i silny. W dziecinnych latach, gdy już zaczynał nauki, powtórnie był zagrożony śmiercią od trucizny, zadanej mu przez niegodziwca, krewnego swego; szczególną opieką Opatrzności uszedł i tego niebezpieczeństwa. Później już spokojnie mógł oddawać się naukom, pod okiem innego krewnego, imieniem Scopilio, następnie w Lazy przysposabiał się do stanu duchownego. Agrypin, bp z Autun, wyświęcił go r. 527 na djakona, ar. 5 30 na kapłana. W 11 roku kapłaństwa swego został mianowany przez Nektar-jusza bpa opatem klasztoru ś. Symforjana. Odtąd już świetne począł dawać dowody tej cnoty i świętości, którą później zasłynął. Pewnego dnia tak hojne jałmużny rozdał ubogim, że ani kawałka chleba nie zostało w klasztorze, a gdy zakonnicy głośno na to poczęli szemrać, on, płacząc, zamknął się w celi swojej; i oto w tejże chwili, kiedy zamknąwszy się, ukląkł na modlitwę, ludzie, posłani przez jakąś panię pobożną, stanęli przed furtą, z dwoma końmi obładowanemi prowiantem, a nazajutrz jeszcze obfitsze zapasy przybyły do klasztoru. Innego razu niewolnik, imieniem Azary, prześladowany przez pana swego, uciekł się do G'a, błagając o ratunek i wykupienie, a German bez wahania spełnił prośbę jego, nie zważając na wielkość niepomierną żądanego wykupu. Po śmierci Euzebjusza, biskupa paryzkiego, Childebert I wyniósł G'a na opróżnioną Stolicę, r. 554 czy 555. Na tej wysokiej godności pokorny zakonnik w niczem nie zmienił dawnej surowości ubogiego życia swego; jeszcze żarliwiej poświęcał się pasterskiemu powołaniu swemu, w kto-
