Gennadjusz.—Genoude. 97 rządku chronologicznego; każdy rozdział poświęcony jest innemu pisarzowi. Zdaje się, że dzieło G'a nie doszło nas w całości. Mówi bowiem Notker Balbulus (De interpr. div. ser. c. 7), że G. zaczął od ś. Ambrożego swoją historję, tymczasem ś. Ambroży nie ma w niej osobnego rozdziału. Z drugiej znów strony porównanie rękopismów dzieła Genna-djuszowego przekonywa, że niektóre rozdziały przez przepisujących dodane zostały. Jako kontynuacja dzieła Iłieronimowego wydawanem było : w Opera s. Hieronymi; przy osobnych wydaniach s. Hieronymi De vi-ris illustrib.; razem z dziełami tejże treści Izydora, Ilonorjusza, Sygeber-ta i in.; w Aub. Miraei Biblioth. eccl.; w J. A. Fabricii Biblioth. eccl.; ap. Mignę, Patrol, lat. t. 5 8. Osobno : p. t. I.ibellus in quo catalogum illustrium ecclesiae doctorum a d. Hieronymo consignatnm pertexuit (jen.. Edid. Joan. a Fuchte, Helmstad. 1812; Gen. Mass. Lib. de vir. Ul. cum notis A. Miraei, ex recensione S. Ern. Cypriani, Jenae 1 703. W rozdz. 100 swego dzieła wymienia Gen. inne pisma swoje; lecz z nich przechował się tylko list o dogmatach katolickich (Epistoła de Jide sua, v. De eclesiasticis dogmatibus), przez niektórych mylnie brany za dzieło ś. Augustyna (ob. Fabric. Bibl. lat. med. ed. Gall. III 31), znajdujący się w dziełach Tertuljana (wyd. bazylejskie) i ś. Augustyna ; także ap. Mignę 1. c.; ap. Oehler, Corpus haeres. t. I; osobno : ed. Geverh. Elmenhorst, Ilambur. 1614. Ob. Bahr, Die Christl. Dichter s. 123. X. W. K. Genoude (czyt. Żenud) Antoni Eugenjusz de, francuz, ksiądz, ur. 1 792 r. w Montćlimart; w czasie stu dni był w służbie Ludwika XVIII, później adjutantem księcia Polignac; założył 1820 r. dziennik Le Be/enseur, kupił 1821 r. dziennik Etoile (który od 182 7 r. nazywał się Gazette de France), r. 18 22 otrzymał szlachectwo, był za ministerstwa Vilłele'a cenzorem, następnie został księdzem, ale nie przestawał zajmować się dziennikarstwem; był jednym z najżarliwszych obrońców legity-mizmu, za co go zasuspendowano od kazalnicy i konfesjonału. Gdy w Bzymie zganiono jego Gazette de France, począł wydawać demokratyczną gazetę Nation\ r. 184 6 został wybranym do parlamentu deputowanym z Tuluzy, 24 Lutego 1848 daremnie wystąpił na rzecz legitymizmu, z wnioskiem odwołania się do ludu; po rewolucyi lutowej usunął się od życia publicznego i um. 184 9 w Hyeres. Miał 6 3 processów o nadużycie wolności druku i skazany był na przeszło 100,000 franków kar pieniężnych. Napisał: La Dicinite de Jesus Christ annoncee par les prophetes, demontree par les ecangelistes, proucee par 1'acćomplissement <b'S predi-ctions de{ Jesus-Christ et reconnue par les plus grands philosophes de l'uni-vers, ouurage suivie de (histoire tCune dme et de celles des concersions U s plus celebres, Paris 184 2, 2 v. Erposition du dogme catholiąue, ib. 1840. Noucelle exposition du dogme catholiąue suicie de la Doctrine de TEglise catholiąue par Bossuet etc., Paris 184 2. Histoire <Tune dme, suicie de quelques fragments sur le Plessis-aux-Tovrnelles, ib. 1844. Histoire de France, ib. 1844 — 47, 1 6 V. Hist de Fr. II serie, Bevolution franęaise, ib. 1845—48, 7 v. Sermons et conferences, ib. 1841; Limoges 1846. La raison du christianisme, ou preuces de la verite de la religion, tirees des ecrits des plus grands hommes de la France, de VAnglelerre et de CAllemagne, Paris 1834, 1 2 v. in 8; 3-e ód. 1841, 4 v. in 8. Lettres sur l'Angleterre, suivi de plusieurs opuscules de Mgr. Wiseman, Paris 1842. Encykl. T. VI. <
