Gangra.—Garampi. 47 dniego i mówi tylko o małżeństwie djakonów i tyeh kapłanów, którzy się pożenili przed przyjęciem święceń kapłańskich. (Fritz). W, F. Garampi Józef, hrabia, ur. w Rimino 28 Paźdz. 1 7 25. Uczony Jan Bianchi (Giano Planco) kierował jego kształceniem naukowem. Dawszy się poznać w Rzymie wydaniem kilku rozpraw archeologicznych i numizmatycznych, zjednał sobie przychylność Benedykta XIV Pap., który 1 749 dał mu koadjutorstwo przy prefekcie kustoszu archiwum watykańskiego i kanonję przy bazylice ś. Piotra; r. 1751 został prefektem archiwum watyk. R. 1 7 63 Klemens XIII wysłał go do Niemiec w sprawach kościelnych; wówczas, prócz Niemiec, zwiedził G. Francję, Hollandjg i An-glję, nabywając wszędzie rzadkie księgi i rękopisma i zawiązując stosunki z ludźmi uczonymi. Klemens XIV prekonizował go 2 7 Stycz. 17 72 arcbpem Berytu in part., a 15 Kw. t. r. mianowany nuncjuszem do Polski na miejsce Durini'ego. W sprawach tego kraju, ze zlecenia Papieża mówił G., w przejeździe przez Wiedeń, z cesarzową llarją Teressą i z ministrami austrjackimi. Oprócz listu Papieża do króla Stanisława Augusta, przywiózł G. listy do arcbpów i bpów polskich, napominające ich, aby pamiętali na rady ostatniej encykliki i aby we wszystkiem odnosili się do nuncjusza. G. był energiczny i zdolny, ale czasy były bardzo ciężkie, a ludzie im nieodpowiedni; poselstwo więc jego nie przyniosło ważniejszych owoców. Nie żałował na wszystkie strony rad, napomnień, przestróg. Chcąc lepiej zbadać stosunki miejscowe, badał je w archiwum nuncjatury, w archiwach polskich, dopełniając ich niedostatki kronikami. Szczególniej rozmiłował się w Długoszu, o którym mówił, że równego historyka cała Europa nie miała. Przed wyjazdem z Polski (8 Maja 1 7 76) sporządził inwentarz rzeczy polskich: lndex rerum praecipue Ecclesiastica-rum regni Poloniae et M. D. Lithuaniae, nec non procinciarum adjacentium guem J. Garampius, archiep. etc... ex tabulariis pontijiciis Almae wbis et nunciaturae polonicae atque ex pluribus scriptoribus excerpsil, collegit, alpha-betico ordine duobus voluminibus digessit, atgue usui snorum in o/ficio succes-sorum designamt a. D. 17 76. Jeden egzemplarz zostawił w aktach nuncjatury polskiej, drugi przesiał do bibljoteki watykańskiej. Pius VI Pap. dał mu (20 Maja 17 76) biskupstwo Montefiascone i Corneto, z zachowaniem, podług zwyczaju, tytułu arcbpa. Mianowany nuncjuszem w Wiedniu, przebywał tam wśród ciężkich dla Kościoła czasów (ob. Józef II) do 17 85 r., w którym został (14 Lutego) kardynałem. G. częścią przebywał odtąd w Rzymie, w Collegium germanicum, którego był protektorem, częścią w swojej djecezji, zajmując się ustawicznie studjami naukowemi i przygotowując materjały do zamierzonej przez siebie historji biskupstw całego świata chrześcjańskiego, p. t. Orbis Christianus. Dzieła tego jednak nie dokonał, zaskoczony śmiercią 4 Maja 1 792 r. w Rzymie. Katalog znakomitej jego bibljoteki wydal po jego śmierci 1 796 r. (Wiszniewski, llist. Lit. Pols. 1, 130 mylnie podaje r. 17 69) Mariano de Romania (Bartoszewicz w Encykl. Orgelbr. większej mylnie podaje, że Katalog ten wydał sam. G.) w 5 t. p. t. Bibliotheca J. Garampi etc.; rękopisma tej bibljoteki częścią przeszły do archiwum watyk., częścią do bibljoteki Gamba-lunga w Rimino. Książki w znacznej części dostały się Franciszkowi Cancelieri (ob.). Hieronim Amati napisał Żywot Józefa G. kard., pomieszczony wit. Katalogu bibljoteki kardynała. A7.
