Posłał go do Wiednia, gdzie, wespół z uniwersytetem, miał działać przeciwko postępom luteranizmu w Austrji. Wtenczas też został F. koadjutorem bpa neusztadzkiego, proboszczem w Budzie, a r. 1530 bpem wiedeńskim, administrując przytém biskupstwem neusztadzkiém do 1538 r. Obowiązki swoje pasterskie w trudnych czasach z wielką spełniał żarliwością. W każdą niedzielę i święto miewał kazania, prowadził rozprawy o rzeczach wiary ze swvmj djecezjanami, licznemi pismami odpierał napaść herezji, założył w Wiedniu konwikt na 12 ubogich studentów, chcących wstąpić do stanu duchownego; ubogich wspierał hojnie. Um. 21 Maja 1541. Liczne są jego pisma, częścią po łacinie, częścią po niemiecku pisane, razem wydane w 3 v. in f. w Kolonji 1537—41 r. Ponieważ jednak wydanie to obejmuje powiększej części homiletyczne pisma F’a, przeto wydane w Lipsku 1537 r. przez Jana Cochläusa, Opuscula quaedam J. Fabri, ep. vienensis, czysto polemicznej treści, uważać należy za nieodzowne poprzedniego wydania uzupełnienie, Cf. C.E. Kettner, Dissert, de J. Fabri vita et scriptis, Lips. 1735; Klein, Gesch. des Christeuthums in Oesterreich, Wien 1840, IV t.; S. Brunner, Der Prediger-Orden in Wien, Wien 1867, s. 39... i kilka dokumentów o F. ap. H. Laemmer, Monum. Vatic. (Seback). N.
Faber. 1. Idzi, karmelita i sławny kaznodzieja w Brukselli, nauczyciel teol. w Lowanium, napisał Kronikę swego zakonu, Historję Brabancji i wiele dzieł drobniejszych; um. 1506 w Brukseli. — 2. Maciej, ur. 1586 r. w Neumarckt, w Bawarji, był proboszczem u św. Maurycego w Ingolsztadzie i profesorem tamecznego uniwersytetu, gdy wstępował do jezuitów (1637). Znakomity kaznodzieja, † 26 Kwiet. 1655 r. w Tyrnawie. Jego Concionum opus tripartitum, seu in tres tomos distribulum (wyd-1-e Ingolstadii 1631 f.) nietylko odznacza się bogactwem treści do użytku kaznodziejskiego, ale jest jeszcze dobrą charakterystyką swoich czasów. Przedrukowywane było nieraz (editio 2-a Colon. 1642, 3 v. in 4; ed. 3-a Antverp. 1643; też ed. 3-a Colon. 1646; Cracov. 1647; ed. 4-ta Antverp. 1650 i ibid. 1664; ed. 5-a ib. 1663; ed. 6-a Colon. 1672; ib. 1693; ib. 1739), z dodatkami (Auctarium operis Concionum tripartiti, Graecii 1646, 2 części f.; ed. 2-a Antv. 1646; ed. 3-a Antv. 1653; to samo p. t. Concionum sylva nova in Dominicas et festa totius anni, Colon. 1654; ib. 1663; 1692; 1695; 1739; Conciones funebres et nuptiales, wydawane razem z Auctarium z r. 1654 i nast., także osobno: Colon. 1655; Antverp. 1657, Colon. 1723, i przy wydaniach Operis tripartiti, ed. 6-a i nast.). Ostatnie wydanie Concionum, ze wszystkiemi dodatkami, Neapoli 1859—60, 5 v. in 4. Z naszych kaznodziejów wiele z F’a czerpał ks. Józef Męciński. Na niemiec. przełóż, p. t. Mat. Faber Predigten auf d. Sonn-und Festtage des Kirchenjahres, ans d. latein. übersetzt von einem Vereine katholischer Priester, herausgeg. vom Priest. Mich. Schuler, Paderborn (u Schöningh’a) 1861, I—II Jahrgang, 6 vol.; Mat. F. Predigten aus d. latein, übers. und heraus. von Heinr. Hoffmann u. M. Schuler, Neue Folge, I Jahrg., Weihnachts — u. Ostercyklus, Würzburg (u Stabel’a) 1864, 1 v.; Predigten auf d. Sonn-u. Festtage, 1865, 2 v. in 8. Cf. De Backer, Biblioth. — 3. F. Mikołaj, ur. w Paryżu 1544 r., wybrany przez Henryka IV na nauczyciela dla księcia Kondeusza, później zajmował się wychowaniem Ludwika XIII. Człowiek wielkiej pracy i nauki, bezinteresownie udzielał uczonym owoce swoich badań. Wiele
