upłynęło od naznaczonego terminu, a kilku bpów przez ten czas umarło, starsi zaś wiekiem domagali się, aby im jak najprędzej wolno było wrócić. D. 22 Czerwca rzeczywiście nastąpiło otwarcie i pierwsza sesja, w obec 160 bpów (na końcu tejże sesji było 198 bpów), w efezkim katedralnym kościele, tytułu N. Marji P. Pierwszym notarjuszem soboru obrany został Piotr, kapłan aleksandryjski; odczytano listy konwokacyjne i posłano drugą deputację z zaproszeniem Nestorjusza. Lecz mieszkanie tego ostatniego otoczone było żołnierzami, którzy nie dopuścili do niego deputacji; Nestorjusz tylko kazał powiedzieć, że przybędzie wtedy, gdy wszyscy bpi będą obecni. Sobór wysłał tegoż dnia jeszcze trzeci raz kilku bpów z łona swego, ale ci nietylko żadnej odpowiedzi nie otrzymali, lecż jeszcze przez żołnierzy, których Kandydjan postawił przy mieszkaniu Nestorjusza, zelżeni i pobici zostali. Po wysłuchaniu relacji o tych dwóch bezskutecznych poselstwach, przystąpiono do kwestji dogmatycznych: odczytano (drugi) list Cyrylla (ob. tej Enc. III 5 60) i nicejski skład wiary. Na zapytanie Cyrylla, czy list jego zgadza się z zasadami składu nicejskiego, wszyscy bpi odpowiedzieli twierdząco, dodając swe dla niego pochwały. Odczytano następnie odpowiedź Nestorjusza na tenże list: 80 bpów wyjaśniło, dla czego odpowiedź ta jest przeciwną składowi nicejskiemu, po czóm wszyscy bpi jednozgodnie orzekli: „Kto nie wyklina Nestorjusza, ma być sam wyklęty, bo on jest wyklętym przez prawdziwą wiarę i przez św. sobór. Kto zostaje w jedności z Nestorjuszem, ma być wyklęty. Wszyscy wyklinamy list i naukę Nestorjusza" i t. d. Odczytano następnie inne dokumenty: list Celestyna Pap. i synodu rzymskiego, list Cyrylla i synodu aleksandryjskiego (przy tym liście były anathemałiami Cyrylla; ob. III 561); przesłuchano kapłanów, którzy oba te dokumenty nosili poprzednio Nestorjuszowi do Konstpola; wreszcie, aby się upewnić o uporze Nestorjusza, zapytano dwóch bpów, najbliższych przyjaciół Nestorjusza, i widujących się z nim często w ostatnich dniach. Ci pod przysięgą zeznali, że napróżno usiłowali go nawrócić do prawdy. Potćm czytano wyjątki z pism Ojców śś., dowodzące nauki prawowiernej, i porównano je z opinjami Nestorjusza. Na końcu odczytano list Kapreola, bpa kartagiń-skiego. Kapreol wymawia się, że nie może przybyć ani on, ani jego suffragani, gdyż wojna (Wandalów) sroży się w Afryce; posyła tylko swego djakona Bessulę i prosi sobor, żeby nie dopuścił nowości w rzeczach wiary. Po tem wszystkiem ułożony został i przez 198 bpów podpisany wyrok depozycji na Nestorjusza: „...Pan Jezus Chrystus, którego (Nestorjusz) zbluźnił, stanowi przez ten św. sobór, że Nestorjusz jest skazanym na utratę godności bpiej i wszelkiej społeczności kapłańskiej." Posiedzenie zakończyło się późno w wieczór. Przez cały dzień mieszkańcy Efezu czekali na ogłoszenie wyroku; gdy się o nim dowiedzieli, podnieśli okrzyk radości, z pochodniami odprowadzili bpów do mieszkania, a zwłaszćza Cyrylla, i miasto uilluminowali, jakby w największą uroczystość. Wyrok nazajutrz przesiano Nestorjuszowi i rozpisano listy o całym przebiegu sprawy do bpów i kapłanów, zwłaszcza egipskich; duchowieństwu konstan-tynopolskiemu polecono mieć nadzór nad funduszami bpiemi, aby z nich mogło zdać rachunek następcy Nestorjusza; do cesarza napisał sobór osobne sprawozdanie, z wyłożeniem przyczyn, dla których nie mogli dłużej zwlekać otwarcia i z aktami tej pierwszej sesji. Zanim bpi zdążyli rozesłać wspomniane listy i sprawozdania, komes Kandydjan rozpoczął swoje
