0 odzyskanie czynili; a gdyby dwory satysfakcji nie dawały, dopiero ciż dziekani, asystując parochowi, do przyzwoitej juryzdykcji praeria manife-statione zapozywali, ponieważ kapłani przez to do ubóstwa przychodząc, nietylko do sustentowania siebie i familji swojej, ale i do opłaty do publicznego skarbu datku niesposobnymi stają sig (§ 13). Lubo przewie-lebniejsi officiali z mocy urzędów swoich, a pp. ks. dziekani z rozrządzenia poprzedniczych ustaw djecezjalnych mają moc i władzę krnąbnych kapłanów i uporczywie rozrządzeniom sprzeciwiających się, nałogowych także pijaków brać w zatrzymanie i dyscypliną karać, a przewielebniejsi officiali i w karceres wtrącać, aby jednak tej dotkliwej kary bez potrzebnych poprzedzających dekretów na piśmie, z wyrażeniem winy, ferowanych nie nanosili, i sami do tego ręki swojej nie wściągali, ostrzegamy 1 napominamy; spiłych jednak i z pogorszeniem między ludem włóczących się, osobliwie na jarmarkach, z pośrodka ludności wezwać, i na osobnem miejscu, końcem wytrzeźwienia się ich i potem sądzenia, lub napomnienia, zamknąć i przytrzymać ks. dziekanom za rzecz potrzebną uznajemy" ('§ 14). Obcy kapłan powinien świadectwo swe złożyć dziekanowi, a ten je prześle konsystorzowi. „Jeśliby zaś który paroch włóczęgę, w parochji swojej znajdującego się, cierpiał, pobłażał i do dziekana nie odwoził, takowy do wypłacenia grzywien zł. pol. sto na dom poprawy wskazany być ma; podobnie i dziekan takowejże karze podlegać będzie, gdyby oddanego sobie włóczęgę do konsystorza nie przystawił, lub go w dekanacie taił. Tudzież pp. ks. dziekanom, iżby podczas wizyt swoich nakazywali, ażeby w środku cerkwi nietylko parochowie samych siebie, lub swoją familję, ale też nikogo ze zmarłych nie grzebali; niemniej, iżby każdy paroch w cerkwi swojej tetrapod przystojnie ubrany i aż do dołu firankami, choćby płóciennemi opięty, ampułki do Mszy czyste, zawsze inne, a inne do benedykowania na wsenocznym wina i oliwy, powiększę zaś do zlewania wody na chrzcie, tudzież krzyż na ołtarzu, z widocznem wyobrażeniem ukrzyżowanego Chrystusa, przynajmniej cynowy, a kielich z pateną do Mszy, puszkę do cyborium, i puszkę małą do noszenia do chorych Nś. Eucharystji, srebrne, we środku wyzłacane mieć starał się, i we wszystkiein ochędostwo konserwował, pod karą grzywien pięciu na dom poprawy, przykazujemy (§ 2 0). Aby każdy p. ks. dziekan protokół aktów swoich dziekańskich odtąd miał, i w niego nietylko sprawy swoje i czynności dekanalne, ale też wszelakie ordynacje i rozrządzenia pasterskie zanotowywał, a to dla potrzebnego na soborykach (kongregacjach dekanalnych) swoich ww. parochom publikowania, i tymże zręczniejszego o onych zawiadomienia się, oraz podczas wizyt swoich rocznych o życia obyczajach parocha i zarządzaniu się cerkiewnćm od kol-latorów, posesorów, lub tych zwierzchności nasamprzód informował się, chcemy i zalecamy. I ażeby każdy przewieleb. dziekan, wszystkim dekanatu swego parochom nieodwłocznie prawa erekcjonalne do akt grodu własnego przez obiatę podać zalecił i tego dopilnował, przykazujemy" (§ 21). Każdy paroch obowiązany utrzymywać czworaką księgę: chrztów, ślubów, zmarłych i żywych parafjan. Gdy jednak ten przepis nie dość wiernie jest spełniany, „nakazujemy przeto, i pod karą za każdy wpis opuszczony grzywien pięciu, a za niespisaną liczbę parafjan grzywien 10 na dom poprawy wypłacić się mających, ażeby chrzty, śluby i pogrzeby nieodwłocznie przy sprawowaniu onych, tudzież corocznie liczba żyjących
