trów. Synody nakazują duchownym spowiadać się co tydzień, a jeśli to być nie może, przynąjmniej raz w ciągu dwóch tygodni (chelmiń. 1583, gniezn. 1602, warmiń. 1623, wiocl. 1634), o czem dziekan na kongregacji przekonać się winien; nie dopełniających karać ma trzema grzywnami, a niepoprawnych bpowi donosić (włocł. I634,gniez. 1 720, ploc. 1 733). Dziekan ma się spowiadać przed jednym z plebanów swego dekanatu (gniez. 1720). 19. Dziekan wcześnie postara się o olea sacra i rozdzieli je między księży, którzy wrócą mu koszta podróży i poczynione przezeń wydatki. Toż samo rozumieć należy o rnbrycęlii roku bieżącego. Gdyby który z księży nie odebrał olejów św. albo rubryeelli, na kongregacji zapłaci karę 3 złote, a gdyby się wzbraniał, trzy razy więcej dać musi (chełms. 1717). Synod chełmiński r. 1 745 po oleje św. każe kolejno wysyłać księży do bpa, a po rubrycelle kursora. Każdy pleban osobiście zjedzie do dziekana po odbiór olejów Św., a gdyby tego uczynić nie mógł, dziekan prześle mu je pod pieczęcią (poznań. 1 64 2). 20. Dziekani wybierali od księży należności skarbowi państwa przypadające (wileń. 1685). 21. Do nich należało zabraniać żebraniny tym, którzy na to nie mieli upoważnienia od bpa (żmudź. 1 752). 22. Przynajmniej raz w rok, po odbytej wizycie i kongregacji dekanalnej, powinien każdy z nich osobiście udać się do bpa i przedstawić stan kościołów, a zwłaszcza objawić swe zdanie o księżach po parafjach pracujących, oraz zdać sprawę ze swego urzędu (wileński 1 744, lwow. 1 765). 23. Aby djecezja większe odniosła z ich urzędu korzyści, Sierakowski, areyb. lwowski, ustanowił tak zwane kongregacje dziekanów, na które po-, winien był stawić się każdy dziekan z towarzyszem, na kongregacji dekanalnej wybranym przez duchowieństwo. Dla większej powagi tego zgromadzenia wzywani byli archidjakoni, i kapituła miała z swego gremium wysyłać dwóch delegatów (synod lwow. 1 765). Radzono tam wspólnie o potrzebach archidjecezji i środkach do utrzymania karności kościelnej, tak w osobach duchownych, jak świeckich. Były to więc jakby synody djecezjalne. 24. Synod warm. 1 726 zabrania plebanom własnowolnierozporządzać się w przerabianiu ozdób kościoła, lub sprzętów kościelnych; mniejsze jednak zmiany pozwala czynić z poradą dziekana, a o większe każe się do bpa odnosić. 25. Czuwać mieli nad tem, aby plebani wizytowali szkółki, co też i sami czynić byli powinni (pro-winc. 1542). 26. Doghjdać powinni, czy duchowni zachowują jedność obrzędów, czy używają agend, czyli rytuałów prowincji, czy obrzędy szanują (wrocław. 1592). 27. Dają świadectwo wikarjuszom, czy dobrze sprawowali się; inaczej nie powinien ich żaden proboszcz przyjmować (gniezn. djecez. 1628). 28. Przewodniczą rekollekcjom rocznym, które księża odbywać powinni. 29. Są pośrednikami między władzą i duchowieństwem niższćm. 30. Skoro dziekan poweźmie wiadomość o śmierci którego z kapłanów swego dekanatu, wyśle zaraz listy do konfratrów, polecając duszę zmarłego ich modlitwom, i przypomni im, aby w czasie sposobnym odprawili officium żałobne i dwie Msze za plebana, a"jedną za wikarjusza (synod kijows. 1 762). 3 1. Każdy ksiądz, przybywający do dekanatu na mieszkanie, powinien się przedstawić dziekanowi i dowody swe okazać mu (arcybp Kaczyński, rozporz. 11 List. I8li). 32. Dziekan powinien mieć księgę urzędu dziekańskiego i w niej zapisać kościoły dekanatu, ich stan
