dzieci i po takich dzieciach, obowiązuje dotąd Kodeks cyw. franc., zwany napoleońskim. Przepisy Kod. cyw. fran. (ks. I tyt. VII dz. III art. 291—307) są niemal te same, lecz polskie są obszerniejsze, dokładniej zredagowane i gdzieniegdzie tylko nieco zmienione. Według nich, dziecię zrodzone nie w małżeństwie, wyjąwszy zrodzone w związku kazirodnym, lub cudzołożnym, może być uprawnione przez małżeństwo rodziców następnie zawarte, jeżeli ci przed małżeństwem prawnie je uznali, lub gdy je uznają w samym akcie obchodu małżeństwa (art, 331 K. fr.), co Kod. polski prostuje, mówiąc: przy spisaniu aktu małżeństwa, a nadto dodaje: gdy te dzieci są w ciągiem posiadaniu stanu dzieci prawych (art. 29l). Uprawnienie może nastąpić nawet względem dzieci zmarłych, które zstępnych zostawiły, i w tym przypadku z uprawnienia tego korzystają ciż zstępni (art. 332 K. fr., art. 29 3 K pol.). Dzieciom, przez małżeństwo uprawnionym, służą te same prawa, jakby w tćm małżeństwie były zrodzone (art. 333 K. f.), do którego to przepisu dodaje nadto Kod. pol. (art. 2 9 4): nie ubliżając prawom przez trzecie osoby przed uprawnieniem już nabytym. Te tylko trzy artykuły o uprawnieniu dzieci natural. obejmuje Kodeks francuzki. Kod. cyw. polski ma ich jeszcze 5 w tym oddziale, mianowicie: że dzieci w ciągu trwającego na czas nieograniczony rozłączenia, co do stołu i łoża, spłodzone, mogą być, przez połączenie się na nowo ich rodziców, uprawnione, gdy je rodzice bądź w akcie urodzenia, bądź przy wpisaniu w księgi aktów stanu cywil, przyzwolenia właściwego sądu cywilnego na nowe ich połączenie się, uznają, albo je w ciągiem posiadaniu dzieci prawych zostawią (art. 2 9 2); w ten sposób uprawnione dzieci używają wszelkich praw, służących dzieciom prawym (art. 2 95). Uprawnienie dzieci natur, może także nastąpić przez króla, na żądanie obojga rodziców, lub ojca, ale i to uprawnienie nie ma miejsca dla dzieci zrodzonych z cudzołóztwa, lub kazirodztwa (art. 29 6); uprawnienie przez króla daje dzieciom wszelkie prawa dzieci prawych obojga rodziców, jeżeli oboje rodzice domagali się tego uprawnienia, lub prawa po ojcu, jeśli tylko on się tego domagał. Dzieci jednak w ten sposób uprawnione nie nabywają praw familijnych, ani względem wstępnych, ani względem bocznych krewnych ojca i matki swojej, lub ojca, jeśli sam tego uprawnienia żądał (art. 2 9 7).—Co do uznania dzieci naturalnych, Kodeks franc. i Kod. cyw. pol. stawiają takie przepisy: uznanie dziecka natural. ma być dopełnione przez akt urzędowy, jeżeli uznanie takie nie nastąpiło w akcie jego urodzenia, (art. 3 34 K. c. fr. 298 K. c. p.); rozumie się tu uznanie ojca, lub matki, gdy w akcie podawanćm jest nazwisko jednego z nich. Komisja Rząd. Sprawiedl. w król. Polskiem, reskryptem swoim z d. ’/i3 Stycz. 1837 r. za Nr 12,917 wydanym, objaśniła, że gdy uznanie dziecka nie nastąpiło w akcie jego urodzenia, to może być takie uznanie sporządzone przez akt przed rejentem, a głównie przez akt, w właściwym sądzie pokoju, wydziale pojednawczym, sporządzić się mogący. W dziełku O aktach stanu cywilnego, z polecenia Muchanowa, dyrektora głów. komm. Rząd. S. W. i D., r. 1858 wydanem, na str. 103 zamieszczona jest forma aktu uznania dziecka naturalnego, po spisanym już akcie jego urodzenia, co pozwalałoby się domyślać, że, uznanie takie może być uczynione nawet przed urzędnikiem stanu cywil. Dzieci ze związków kazirodnych, lub cudzołożnych, nie mogą być uznawane (art. 3 35 K. fr., 29 9 K. pol.); uznanie dziecka ze strony ojca bez wskazania matki i bez jej przyznania, ma tylko
