Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 375.jpeg

(1048—1449), BrUan 1849 (vol. 11 w rękop.). 3. Miihrens flEssckięhtsąuelłen, 1 Bd. I. P. Ceronis HandschriftęBsammlung, Bjfunn: 1.8£0K,4, schungen in Sckwedea fju; Mahreus Geschręhtq, liruwi 18.52. i>. iter Romauum, I Theil: Historische Eorschungen; II. l^lieil:. Das. papstliche, ;Regestenwesen, Wien 1856, e. Des Hesrzogthum ftoppaus ełiemalige Stellu(ig zum Markgraftkum Miihren. Js“ach Quellen, Wien. 7.: I>ps Jiohew ^entsęjien Ritterordens Munęsammlung in Wien, Mit.steteriRttcJisiobt a«f . $as tralarchiv des hohen Ordeus, geschichtlich .dargestełlt, z rycin.. Wien 18^8,, 8. Ueber das Auffinden des Reliquien_ dęr bi. Ęlisabeth,. Ląydgralin ;*“)>. Thiiringeu, Wien 1868. 9. Wąldstein von seiuer Erłiebung bis ziy ,at|ei;x maligen Uebernahme des Armee-Ołiercpmmaudo. vom i3,,A(tg, IW) i)is 13 Apr. 183 2. Nach den Akteu des Kriegsarehives, in Wien ilargestęl)tWien 18,58. 1Q.. Mahrens algemeine Gesęhichte, 4 vol., Prunn laRg^sa,; U. Kleinodien (Jes deu,tscben Ritterordens. Mit 60 Photogrąphiąn,. fol., Wien 1 865. Z dzielą jego o oświacie w Czechach (900 — Up7, r,) wyjątki ob. w Bipliot. warsz. 1866, IV 10.4, 2*0,)S.o. „Ofei^f^ffe^lbom Benedictinum, 186 9 s. 170, 186. X. W“. K.
 DudyCZ Andrzej z Hęrehowwy, zwany Sbardellątus, od nazwipl^ matki swojej, wenecjanki, ur. w Budzie, w Węgrzech, 16 Lutego I538.r3 Wychowaniem D’a, który wcześnie stracił rodziców, zajmował §ię wuj jęgo, Sbardelati, bp z. Waitzen, a późniejszy arebp strygański (Gf-auu}. Uczył się w Wrocławiu, a później w Padwie i Paryżu. Towarzyszył kardynałowi Regina|dowi Polo do Anglji, jałso legatowi, gdzie zaskarbił sobie względy królewny Elżbiety, przyszłej królowejR. wrócił. D, do krajii i od Mikołaja Olali, arebpa Grąnu, otrzymał .proboptwo Felheviz i kanonikat strygoński. R. 1561 na synodzie węgierskim wybrany został, wraz z Janem Sylwestrem Kolosyari, na , deputowanego od .klfiu węgierskiego na wznowiony sobór trydencki, :a cesarz Ferdynand. I mianował fj£» biskupem Tiny w Dalmacji. W Trydfpcie odznaczył .się, wielką wJ/POwą, ale zarazem i antykościelnym swoim duchem, tak dalece, żq Papież do/ magał się od cesarza o jogo odwołanie. Dudycz opuścić, musiał Trydent przed ukończeniem soboru, ale jeszcze w czasie swęgo tam pobytu otrzymał biskupstwo Csanad, a niebawem i hisk. pięciokościelne (Fiinfkirchen), nadtp.,został radcą tajnym i sekretarzem węgierskiej kancelaiji nadwornej w Wiedniu. I{. 1665 cesarz Maksymiłjan wysłał.go do Zygm. Augusta, kr. polskiego,celem pogodzenia tęgo króla z żoną, a siostrą cesarza, albo aby wyjednał pozwolenie na odjazd jąj, do brata. ZgRdzil sję król na to ostatnie i D. odwiózł królowę Katarzynę dp Wiedpja, z»koch»ł, się w Reginie Straszównie, pannie znajdującej się na dworze fcrólrrwej, złożył godności kościelne, zdeptał, wszystkie obowiązki swego; stanu, zerwał z Kościołem, przyjął luteranizm i i£6 7 r. ożenił się. Paweł V Pap, ekskomunikowal go, cesarz jednak używał go często w swych .interesach, politycznych. D. otrzymał indygenat polski,na .sejmie piotrkowskim,, kupit dobra Śmigielskie w Wiellyo-Polsce, a zostawszy zwolennikiem §oc.yną, aa? łożył tu główną siedzibę arjanów. Po ucieczce Henryka Wąleąju^fi,..!^ wraz z Zborowskimi, z którymi był skoligacony, bo jto śi(iierqi,, ff^gjny (157S), ożenił się z Elżbietą Zborowską, wdową po Janie Tamo^sktin!, popierał kandydata rakuzkiego, Ifo objęciu, tronu polskiego p$zez Batorego, .IX, jako osobisty jego nieprzyjaciel, przeniósł się 1-576 r. z całą rpdzipą.;do Bielicy na Szląsk, potem do Wrocławia, gdzie um. 23: Lutego-158?: ;r. nie-