Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 349.jpeg

14 krzyżów drewnianych, a jeśli można, tyleż i obrazów. Odpusty za odprawienie drogi krzyżowej są, liczne, ale ich wyszczególnianie niepotrzebne; dosyć jest, wedle postanowioń papiezkich, mieć intencję dostąpienia tych wszystkich, jakie nadane, i dziennie jeden zupełny a wszystkie cząstkowe pozyskać dla siebie, albo też ten i inne aplikować duszom w czyścu cierpiącym. A można takich zupełnych dla dusz czyścowych tyle na dzień pozyskać, ile się razy odprawi tę drogę, nawiedzając 14 stacji, z rozważaniem tajemnic przez nie wyrażonych. Kto może zaprowadzać to nabożeństwo, w jakich miejscach, i jak, wszystko to znajduje się dokładnie wyszczególnione w dziele Wykład wiary Guillois, t. IV nauka 4 6 r. 4, a jeszcze dokładniej w Przeglądzie katolickim z roku 1872 n. 18 i 14. A’. S. J.
 Drogo, biskup Metzu, ur. 80 7 r., piąty syn Karola W. Gdy Ludwik Pobożny WBtąpił na tron frankoński, Drogo, z dwoma młodszymi braćmi, staranne otrzymywał przy dworze wychowanie. Bunt Bernarda, króla włoskiego, spowodował cesarza do zamknięcia młodszych swoich braci w klasztorze. Na zebraniu w Attigny uznał jednak Ludwik, iż krok ten był za surowy, uwolnił D’a i jego braci; ten jednak zamiłowawszy w życiu duchownem, już z własnego wyboru tam pozostał. B. 823 mianował go Ludwik biskupem Metzu, swoim archikapelanem, opatem w Luseuil, administratorem klasztoru Sarchin, i wyjednał mu u Papieża tytuł arcybiskupa i godność apostolskiego legata po tej stronie Alp. Wybrał go także Lndwik na swojego spowiednika. Jako taki, Drogo w 840 r., wraz z Hetti z Trewiru i Otgarem z Moguncji, bawił w lugelheimie przy umierającym cesarzu i pogrzebem jego zarządzał. Roztropnością, wysokiemi przymiotami swemi i godnościami nadał stolicy biskupiej w Metz wiele blasku. Już za Pepina i Karola W. odznaczał się Metz śpiewem gregorjańskim, który za owych książąt z Kzymu do Frankonji zaprowadzono. Drogo śpiew ten podniósł do takiej wysokości sztuki, iż wyrażenie „śpiew z Metz“ było równoznaczne® z „rzymskim śpiewem,“ a antyfonarze, reformowane według metzkiego, służyły innym kościołom, jako normy. Po śmierci cesarza Drogo pozostał w wielkiem znaczeniu na dworach trzech synów Ludwika, którzy między siebie wielką mouarchję rozdzielili; synowcowie uważali go za swego ojca, przyjaciela, doradcę i punkt zjednoczenia dla rodziny. Tak wysoko postawiony biskup umarł szczególną śmiercią. Zwykł był dla odpoczynku udawać się do opactwa w Luseuil. Tam, jak zwolennik rybołówstwa, raz nad strumieniem Oignon śledził za wielką rybą, wpadł do wody i utonął (85 5). Ciało przewieziono do Metzu i tam pochowano, obok zwłok cesarza, jego brata. Cf. Calmet, Histoire ecclesiast. et civile de Lorraine, 1.1 passim. (Marx). W. B.
 Drogoszewski Pio tr, dominikanin, przeor warszawski; um. 1729 r. Znamy tylko jego dzieło: Tarcza wiary Chrystusowey, którą uzbrojony Polak łatwo może przytępić oręża lutrów osobliwie y kalwinów. Wydana przez wielebnego Xędza Piotra Drogoszewskiego, ś. theol. doktora, zah. Dominika świętego, r. p. (708, miesiąca Marca, w Warszawie, w druk. Scholarum Piarum, in-4 str. 702 opr. dedyk. i przedm. Jest to dykcjofiarz teologji kontrowersyjnej, porządkiem alfabetycznym ułożony. W kilkanaście lat później ks. Wojciech Ochabowicz dykcjonarz ten przerobił i wydał p. t. tarcza wiary ś. rzymskiey katolickiey przeciwko różnych jej nieprzyjaciół impetom wystawiona, albo Theologia polska kontro-