Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 346.jpeg

Unabhdngigkeit der Kirche vom Staate, Hamb. 1848; Des h. Bonmentura Nachtigallenlied, Einsied. 1864; Annuae missionis Bamburgensis 15 89 — 1781, Freib. 186 7.
 Drews Jan, warmijczyk, jezuita, wykładał filozofię, potem teologję, najprzód w Krożach, następnie w Wilnie; zarządzał później kollegjum w Brunsbergu i seminarjum warinińskiem; f -2 6 Grud. 1710 r. w Warszawie, przeżywszy lat 65, w zakonie 42. Napisał: l) Methodus pcregrinationis menstruae Marianae ad imagines Deiparae per Poloniom et Lithuaniam miraculis celebres, Yilnae 1682. 2) Effigies miraculosa B. V. M. Novogrodecii in Lithuania nar ratione illustrata, ib. 16 82. 3) Geistlicher Kinderspiegel, oder auserlesene Leben etlicher heiliger Kinder, Braunsberg 17 01. 4) Breviarium ascceticum guotidianis per annum meditationib. et lectionibus piis... in usum cujusvis status personarum, praesertim spiritualium instructum, pars I—IV, Brunsb. 17 00. 5) Distractiones itinerantium piae, jucundae etc., ib. 1701; 1708; 1729; Lublin 1735, Brunsb. ed. 4-a; na pol. przełożył Józef Brzozowski, jezuita, p. t. Dywertyment z wesoło uczonych o. Jana Drewsa dystrakeji, Lwów 17 31. 6) Fuga peccatorum ceńtum rationibus gracissimis et exemplis inadcata, Brunsb. 1 702. 7) Institutiones jmentutis in cera solidague pietate,. ib. 1 704.
8)  Apophtegmata et Gnomae illustrium e Soc. Jesu personarum, ib. 1713.
9)  Fasti Societatis Jesu, res et personas memorabiles ejusdem Soc. per singulos anni dies repraesenłantes, ib. 1 7 23, 1 v. in-4 s. 516, indexu kk. 17; następne wydania (ib. 1 743, Pragae 1 740, 1750) są w 4 tt. in-12.
10)  Flos Regnorum, Brunsb. 1 744. 1 1) Wybór królestw, albo krótkie opisanie czterech części świata, Lublin 1755. Ob. De Backer, Biblioth. X. W.K.
 339
 Dcexelius (Drexel) Jeremjasz, sławny pisarz aseetyczny, ur. 1581 r. w Augsburgu. Mając lat 17 wstąpił do jezuitów, gdzie przez niejaki czas wykładał retorykę, a następnie przez lat 2 3 był nadwornym kaznodzieją elektora bawarskiego Maksymiljana I. Słabego z natury zdrowia, umiarkowaniem zdołał je do tego podtrzymać stopnia, iż urząd, jaki sprawował, żadnego nie poniósł uszczerbku, co więcej, że i sam prawie nigdy nie ehorował. Elektor tak wysoko cenił zacnego zakonnika, iż polecając lekarzowi, aby miał staranie o jego zdrowiu, mawiał: jego życie pożyteczniejsze jest dla dobra państwa niż Maksymiljana.“ D. um. w Moguncji 1638 r., żałowany przez Maksymiljana i lud, który go za świętego uważał. Jego dzieła ascetyczne, dawniej nawet przez protestantów zalecane i chętnie czytywane, dotąd jeszcze są dla wiernych zdrowym pokarmem duszy w formie przyjemnej, a kapłanom dostarczają obfitego materjału na kazalnicę i do konfesjonału. Zbiór wszystkich jego dziel (Opera omnia) wyszedł w Kolonji 1715, Moguncji 1645, Monachium 1628, Antwerpji 1657 i 16 60 i in. Są zaś następujące: 1) Considerationes de aeternitate; 2) Zodiacus Christianus, seu Signa XII Dicinae praedestinationis; 3) Ilorologium auxiliaris, seu tutelaris angeli; 4) Nicetas, seu triumphata incontinentia; 5) Trismegistus Christianus, seu triplex cnltus: “onscientiae, coelitum, corporis; 6) Recta intentio omnium humanarum actionum; 7) Iteliotropium, sive conformatio humanae coluntatis cum dioina; 8) Orbis Phaeton, hoc est De unioersis linguae vitiis; 9) Gymnasium patientiae; 10) Prodromus aeternitatis, mortis nuncius; 11) Tribunal Christi; 12) Infernus damnatorum carcer et rogus; 12) Coelum Beatirum chitas; 14) Rhctorica Coelestis, seu precandi scientia; 15) Gazophylacium Christi Elcemosyna;