Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 246.jpeg

Juda weselem etc. (Zachar. VIII 19). To też, wedle św. Leona W. (f 461 r.), post Suchedniowy i w chrześcijańskim Kościele idzie z podania apostolskiego. Predtem nie jednakowo byt obchodzony, dopiero Wiktor II r. 1054, albo przynajmniej na klermontskim synodzie 1095 r. za Urbana II, w myśl jego poprzednika Grzegorza VII, postanowiono, ażeby co kwartał, na ubłaganie Boga za popełnione winy, na podziękowanie mu za owoce ziemi i za inne łaski, na poświęcenie nowej pory roku, oraz na uproszenie nowych, a szczególnie dobrych dusz pasterzów, kapłanów, środę, piątek i sobotę ściśle poszczono, a mianowicie: po 3-ej niedzieli adwentu, po l-ej wielkiego postu, po zielonych świątkach i po podwyższeniu ś. Krzyża. Ś. Augustyn post Suchedniowy nazywa prymicjami czasów, jak 40 dniowy dziesięciną Bożą. Co zaś do święceń kapłańskich, w soboty kwartałowe z prawa udzielanych, w pierwszych wiekach tylko w sobotę kwartału grudniowego święcono, jak mamy częste wzmianki w Brewjarzu w żywotach Papieżów; dopiero za wzrostem Kościoła, kiedy i księży więcej było potrzeba, Gelazjusz Papież (r. 592—496)postanowił, ażeby święcenia się odbywały we wszystkie soboty dni kwartałowych, w sobotę przed niedzielę białą (passionis) i w wielką sobotę. Święcenia te rozpoczynano z wieczora i ciągnęły się powoli, tak, że Mszę ś. już dopiero w niedzielę odprawiono i na tej się kończyło; dla tego po dziś dzień we mszale niedzieli 4-ej adwentu, a 2-ej postu, ta sama Ewańgelja, co była już w sobotę. Cf. Romsee III 115. X. S. J.
 Dobczyc Jan z, w dojrzałym wieku wstąpił do zakonu bernardynów w Krakowie, gdzie od 1481 do 1503 byl kaznodzieją. Um. 1507. W czasie wakacji miewał po łacinie w różnych przedmiotach prelekcje dla młodzieży akademickiej i ludzi dorosłych. Wydał o pielęgnowaniu pamięci rzadkie dziś dziełko: Opusculum de arte memoratwa, Crac. 1504.
 Dobmayer Marjan, dr i professor filozofji i teologji, ur. w Schwandorf, w górnym Paltynacie, 24 Paźd. 1 7 53 r., wstąpił do jezuitów, ale po zniesieniu tego zakonu został benedyktynem w Weisscnohe, gdzie też r. 1 7 75 złożył professję. R. 1 778 przyjął święcenia kapłańskie, w 1781 został professorem filozofji przy liceum w Neuburgu nad Dunajem; w 178 7 w Ambergu przy liceum ebjął katedrę teologji i rektorstwo, a r. 1 7 94 mianowany został duchownym elektorskim radcą i professorem dogmatyki w Ingolsztadzie. Gdy r. 1 799 wspomniony uniwersytet no’“ej nległ reformie, Dobmayerowi ofiarowano katedrę dogmatyki w liceum mouachijskiem, lecz obowiązku tego nie przyjął i wrócił do swego klasztoru w Weissenohe. Po zniesieniu klasztorów w Bawarji chciano D’a zatrzymać w Regensburgu, lecz obrał on sobie katedrę teologji w Ambergu. Tu um. 21 Gr. 1803 r., od licznych uczniów i wielbicieli bardzo żałowany. D. posiadał gruntownie teologję i filozofję, miał szczególny dar nauczania i charakter więcej ireniczny niż polemiczny. Pozostawił wiele mniejszych pism treści teologicznej i filozoficznej, pomiędzy któremi Conspectus Theologiae dogmaticae, Ambergae 1 789, zasługuje na wspomnienie. Główne zaś jego dzieło, owoc kilkoletniej pracy, wyszło dopiero po jego śmierci, p. t. Systema Theologiae catholicae, Opus posthumum cura et studio ’Theodori Pantaleonis Senestrey, Solisbaci 1807 —1819, 8 t. in-8. Jako dodatek do VI tomu wydał jeszcze Senestróy: D’a Reguła Jidei ac Theologiae catholicae, ib. 18 21, a benedyktyn Emmeran Salomon, professor teologji w liceum regensburskiem, ogłosił r. 1 823 również w Szulcbach