potrzebę, takowe z własnego popędu wydaje, dekret wtedy przybiera nazwę motu proprio. Jeżeli Papież odpisuje na prośbę, żądającą objaśnienia i wskazówek, dekret przybiera nazwę decretalis epistoła, albo responsum. Jeżeli dekret wydany jest do wszystkich patrjarchów, prymasów, arcybiskupów i biskupów całego katolickiego świata, nazywa się listem okólnym, epistoła encycłica. Jeżeli wreszcie Papież rozstrzyga interes prywatny jakich osób, lub łaskę im udziela, pismo jego zowie się wtedy reskryptem, rescriptum, który będzie rescriptum justitiae, jeśli jest w materji prawa i sprawiedliwości dotyczącej, a rescriptum gratiae, jeżeli jest wyświadczeniem tylko łaski proszącemu. X. S.
Delalle Ludwik A u g u s t, bp djecezji Rodez we Francji. Ur. 1800 roku w Revin, w górach Ardeńskich; był kapelanem pułkowym, kapelanem domu inwalidów w Paryżu, 1880 r. administratorem parafji St. Germaiu de Pres. Gorliwość, z jaką zawsze spełniał swoje obowiązki, okazał szczególniej w czasie cholery. Nadto, przez 6 lat swego pierwszego pobytu w Paryża pisał pko lameneizmowi; brał udział w pracach ks. Migue; w Pięciu listach, które niebawem zamieniły się na książkę, zwalczał zwycięzko Letronnea. Powołany przez Donneta bpa do Nanęy, został proboszczem w Toul przy dawnej katedrze, którą odrestaurował. Obok pracy pasterskiej, wydał r. 1 83 7 p. t. Kurs Kontrowersji katolickiej(Cours de controverse catholique) 4 tomy, złożone po większej części z wyciągów z najznakomitszych pisarzy, a zawierające prawdziwy kurs filozofji chrześcjańskiej. Pisał w dzienniku Univers, w obronie wolności nauczania, a zostawszy oficjałem za ks. Menjaud, nowego bpa w Nancy, przyczynił się głównie do założenia sławnego w owych czasach stowarzyszenia wiara i światło. R. 1852 został pierwszym jałmużnikiem kaplicy cesarskiej w Tuilleries, ale było mu tu za ciasno, więc po 3 miesiącach wrócił do Nancy. Roku 1855 został mianowany bpem w Rodez. Wierzył on początkowo w czyste zamiary religijne Napoleona III i stał stanowczo po jego stronie; później zachowywał się oględniej. Pisał w Przeglądzie religijnym, wydawanym w Rodez, a gdy pismo było pociągnięte do sądowej odpowiedzialności, sam zasiadł na ławie oskarżonych. Kwestja świętopietrza, syllabusa, miały w nim wymownego obrońcę, a minister Duruy znalazł w nim jednego z potężnych przeciwników swojego systematu oświecenia we Francji. Niekiedy zarzucają mu w polemice zwroty sarkastyczne i zbyt twarde. Jako pasterz zwiedzał ciągle djecezję, a gdzie w górach nie mógł dojeżdżać, dochodził piechotą. D. f 6 Czerw. 1871 r. Kazania D’a wydal Mignę, Orateurs sacres, 2e serie t. 18. Alazard, Notice biographiąue sur M. Delalle, Rodez. i v.
Delany (czyt. Dileni) Patryk, ur. 1680 r. w Irlandji, nauczyciel w kolegjum N. Trójcy i antagonista wolnomyślicieli. Um. 1768. Napisał między innemi: Revelation examined with candor (Objawienie szczerze badane), Lond. 1732—35, 2 t. (tłum. na niemieckie Lemker, Loneb. 17 38); Hist. account of tife and reign of Dauid king of Israel (Ilistor. opowiadanie życia i panowania Dawida), ib. 1740, 3 t. (po niem. tłum. Windheim, IIannov. 1748).
Delegowany nazywa się ten, kto od posiadającego przywiązaną do jego urzędu władzę otrzymuje, mniejszą lub większą część takowej, z możnością wykonywania jej, nie w imieniu delegującego, ale w swojem wlasnem. Delegowany różni się od pełnomocnika i komisarza, albowiem de-
Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 140.jpeg
Wystąpił problem z korektą tej strony.
