Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 082.jpeg

zania jego są napisane podług zasad Kanta (Predigten nach kantiichen Grundsdtzen, 1 794); katechetyka podług zasad szellingowskiej filozofji tożsamości (Lehrbuch der Katechetik, Heidelb. 1801). Prelekcje jego teol. i filozoficzne wydał po śmierci autora Marheinecke i Dittenberger, Beri. 1834—44, 7 t.
 Daumer Jerzy Fryderyk, ur. 5 Marca 1800 w Norymberdze, z protestanckich rodziców, uczył się w tamtejszćm gimnazjum, r. 1817 w Erlangen uczył się teologji i czas jakiś, za wpływem Kanne’go i Schubert’a, hołdował pietyzmowi, słuchał następnie filozofji Szellinga, a skłaniając się ku racjonalizmowi, porzucił teologję, złożył w Monachium egzamen filologiczny, został profesorem gimn. w Norymberdze, 1 827 złożył swój urząd z powodu cierpienia oczów, ożenił się 1 834, żył jednak w zupelnóm prawie odosobnieniu, przeniósł się później do Frankfurtu nad Menem i do Kronthal w Taunus, gdzie rok 185 7 przeżył prawie jak pustelnik; zmienił wówczas swoje przekonania, 1858 r. wrócił w Moguncji na łono Kościoła i odtąd żyje w Wurzburgu. W polemice, prowadzonej z protestanckimi teologami jeszcze przed nawróceniem, zaszedł tak daleko, że go uważać chciano za stanowczego wroga chrystjanizmu, jakkolwiek właściwie nie był on nigdy ateuszem, ani materjalistą, lecz marzył o założeniu nowej religji, z której jednak nie wyłączał wszelkiej treści pozytywnej. Jako poeta zjednał sobie wielu wielbicieli woinćm naśladownictwem poezji perskiej (Hafiza). Od czasu nawrócenia wydał szereg pism apologetycznej treści, dążących szczególniej do wykazywania zgodności wiary z nauką. Niektóre prace swoje wydawał pod pseudonimem Amadeusza Oitokara i Euzebiusza Emmeraria. Z pism jego wyliczamy: Ueber den Gang u. die FortschriUe unserer geistigen Cultur seit der Reformation, Nornb. 182G; Urgesehrichte des Menschengeistes, Beri. 182 7; Mittheihingtn uber Kaspar Hauser, Ntirnb. 1832; Entdeckung eines Complotts wider Religion u. Christenthum, ib. 1 83 7; Die Glorie d. beil. Jungfrau Maria (legendy i poezje), ib. 1841; Die Stimme der Walirheit in den religiOsen u. confessionellen Kampfen der Gegenwart, ib. 1845; Die Geheimnisse d. christl. AUerthums, ib. 184 7 2 t. (nieskończone); Enthullungen ilb. K. Hauser, Frankf. 1859; Die dreifache Krone Roms, Munst. 1859; Marianische Legenden (poezje), ib. 1859; Meine Concersion, Mainz 1859; Ans der Mansardę, ib. 1860 — 62, 6 zesz.; Schiller u. sein Yerhdltniss zu den polit. u. religiOsen Fragen d. Gegenw irt, ib. 1862; Schiine Seelen (legendy i nowelle), ib. 1862; Jilunien u. Fruchte aus dem Garten christlicher Weltanschauung, ib. 1 863; Das Christenthum u. seine Urheber, ib. 1 8 64; Christine Mirabilis u. Joseph t>. Copertino ais Vorlaufer einer neuen kiinftigen Menschengattung, Paderb. 1864\ Der Tod des Leibes kein Tod der Seele, Dresd. 1865; Das Geisterreich, ib. 186 7, jest to początek zamierzonego obszerniejszego 2 tomowego dzieła: Der Mystagog, zbioru rozpraw i faktów, tyczących się wyjaśnienia tajemnicy ludzkiej istoty i pozagrobowego bytu. Prócz tego napisał wiele artykułów, w różnych czasopismach niemieckich. Ob. Rosenthal, Couyertitenbilder, IH«C t. I 8. 923—956. N.
 Daures (czyt. Dor) Ludwik, ur. w Milhau, departam. Aveyron, r. 1 6 65 z rodziców kalwinistów, wychowanie odebrał staranne, ukończył wyższą protestancką szkołę w Montpellier, potćm został katolikiem i wstąpił do dominikanów przed r. 1C98; f 10 Maja 1 728 r. w Paryżu, tamie żałożył zakład św. Walerji, dla niewiast porzucających nierządne życie.