Strona:PL Nowodworski-Encyklopedia koscielna T.4 009.jpeg

D.

 D. W krytyce biblijnej tą literą oznacza się Codex Cantabrigensis, albo Codex Theodori Bezae, przez Bezę darowany bibljotece w Cambridge, gdzie dotąd się znajduje. Ma on tekst grecki i łaciński czterech Ewangelji, Dziejów Apost. i III Listu św. Jana. Ewangelje idą, w porządku następującym: Mat., Jan, Łuk. i Marek. Rękopism ten nie jest wcześniejszy nad koniec wieku V, a nie późniejszy nad koniec w. VIII. Wszystkich wspomnianych ksiąg ma tylko fragmenty, które były uzupełniane później w IX lub X w. Tekst łaciński przedstawia wersję przedhieronimową, t. j. dawniejszą od Wulgaty. Co do greckiego tekstu, zgadza się z B (ob.). Kosztem akademji kembridzskiej wydany został D. przez Tomasza Kipling 1793 r. (Codex Theodori Bezae, Evangelia et Apostolorum Acta continens ed. Thom. K., Cantabrigae 2 t. f.); część jego (Dzieje apost.) przez Bornemanna (Acta Apost. ad codicis Cantabrig. fidem recensuit Fr. A. Bornemann, Grossenhainiae 1848); Ewangelję zaś św. Jana w łac. tekście wydał Semler (Paraphr. Evang. S. Johan., Halae 1771 — 72), braki jej uzupełniwszy z kodeksu werońskiego (w Blanchini, Evangeliarium quadruplex). Cf. Schulz, Disp. de cod. D. Cantabrig., Vratisl. 1827. R. Simon, Histoire crit. du N. Test. I p. 360. Cf. Le Hir, Etudes bibl. I 299. X. W. K.
 Dablon Klaudjusz, francuz, jezuita, misjonarz w Kanadzie od 1655 r., jeneralny przełożony missji Nowej Francji przez lat 17; tamże † 29 Wrześ. 1697, w 79 r. życia. Zostawił sprawozdania z prac missyjnych pod jego zarządem odbywanych, z lat 1670—1679, których wydania ob. De Backer, Biblioth. I 1039 i 1504.
 Dado (Audoënus, po franc. St. Ouen), święty (24 Sierp. al. 14 Maja), bp w Rouen, syn frankońskiego rycerza Authar'a i Aigi. Przybywszy na dwór Klotara II, wraz z bratem Ado, zastali tam św. Eligjusza, późniejszego bpa z Noyon, który ich zapalił do życia pobożnego i do służby Bogu. Ado założył klasztor Jouarre (Jotrum) i w nim zamieszkał; D. zaś pozostawał na dworze Klotara II i Dagoberta I w wielkiém poszanowaniu, i za ostatniego został kanclerzem. Klodoweusz II, następca Dagoberta, z trudnością tylko pozwolił Dadonowi na przyjęcie święceń. R. 640 wybrany został na stolicę w Rouen, po śmierci ś. Romana. Pracował usilnie nad wytępieniem symonji i innych nadużyć. Odbył sobór w Chalons 644 r. Um. 24 Sierp. 683 r.
 Dagobert I, król Franków, najdzielniejszy po Klodoweuszu z dynastji Merowingów. Ojciec jego Klotarjusz II r. 622 przelał na niego królestwo Austrazji, nadzór wszakże nad młodocianym synem i zarząd królestwa powierzył dwom ludziom, znanym z roztropności, odwagi, wierności