(Paris 1610), gdzie dowodzi, że jezuici nie podzielają zdania Mariany de tyrannicidio; przeciw temu bezimienny autor napisał Anticoton, ou réfulation de la lettre déclaratoire (1610), dowodząc, że jezuici są sprawcami zabójstwa, na Henryku III popełnionego, i że ich trzeba wypędzić. Oba te pisma tłumaczone były na różne języki, często wydawane. 2) Réponse apologétique à l’Anticoton, Pont 1610. 3) Plaidoyé de Mr. Jaques de Montholon... pour le pp. jesuites, Paris 1612; Contredits au libelle diffamatoire „Hist. notable de P. Henry jesuite bruslé a Anvers le 12 Avr, 1601,” Lyon 1601. 4) Lettres du P. Cotton à M. de Lesdiguières i do innych osób. W swojej własnej obronie: 5) Apologétique de P. Coton, Avignon 1600. Dzieła polemiczne: 6) Dutres — Sainct Sacrement et sacrifice de la Messe, Paris 1600; Institution catholique ou est declarée et confirmée la verité de la foy, Paris 1610. Ascetyczne: 7) Interieure occupation d’une ame devote 1608; 8) Méditations sur la vie de N. S. Jes. Christ, Par. 1614. Kaznodziejskie: 9) Sermons sur les principales et plus difficiles matiéres de la foy, ib. 1617, i w. in. Ob. De Backer, Biblioth. D’Orleans La vie du P. Coton, Paris 1688. X. W. K.
Coturius (de la Coulture) Juljusz Cezar, ur. w Brukselli 1597; do jezuitów wstąpił 1614 r. i zaraz posłany był do Czech; wykładał następnie teologję w Wrocławiu, potém w Wirtembergii; † 1659 r. w tém ostatniém mieście. Napisał: Demonstrationes catholicae (Lesnae, 1641 2 v., Nissae 1642) przeciw luteranizmowi; Epitome controversiarum (Monachii 1643), streszczenie poprzedniego; Spectacula 18 heroum christianorum, Ferdinando IV, electo Romanor. regi in applausum a collegio pragensi oblata, Pragae 1653, Posnaniae 1736, i in.
Coughen Jan, duchowny anglikański, człowiek uczony ale dziwak. Szukał on prawdziwej religji, lecz szukał jej tam, gdzie jej nie ma, w różnych z kolei sektach. Po wielu kłopotach i przygodach, nieraz zabawnych, został kwakrem. Wątpliwości sumienia skłoniły go wszakże do porzucenia i tej sekty. Wówczas założył sam nową sektę pacyfikatorów utrzymującą się jeszcze w Anglji. Celem tej sekty jest godzenie wszystkich religji i wykazywanie, że różnią się one tylko w podrzędnych artykułach. C. um. w Londynie 1665 na zarazę, która wówczas grassowala. Feller, Biogr, univ.
Couplet Filip, jezuita, ur. 1628 r. w Mechlinie, jeden z najbieglejszych chinologów. R. 1659 pojechał na misje do Chin, razem z Fran. Rougemont, Ferd. Verbiest, Alb. Dorville; wrócił ztamtąd 1680; drugi raz jadąc, utonął 1692 r. W języku chińskim wydał kilka dziełek religijnych, będąc w Chinach. Z kilku innymi towarzyszami należał do wydawnictwa dzieła: Confucius Sinarum philosophus sive scientia sinensis latine exposita (Paris 1687), gdzie się mieszczą przekłady trzech dzieł Konfucjusza, odnoszących się do moralności; zamieszczona tam na końcu dzieła Tabula chronologica monarchiae Sinicae, ab anno ante Chr. 2952, ad an. p. Chr. 1683 (pierwszy raz osobno wyd. 1686), jest dziełem samego C. Rzadkie to dzieło jest jeszcze dziś ważnym materjałem dla chinologów.
Courayer (czyt. Kureje) Piotr Franciszek, ur. w Rouen roku 1697, wstąpił do kanoników reguł, przy kościele ś. Genowefy w Paryżu, r. 1706 wyświęcony na kapłana, t. r. został profesorem teologji, r. 1711 bibljotekarzem opactwa ś. Genowefy. Ducha antykościelnego objawił już opozycją swoją pko bulli Unigenitus, ale więcej jeszcze rozprawą wydaną
