rozprawy wydane w Winterthur 1786—91, i inne. W jakim duchu w tych pismach starał się rozwiązywać właściwe kwestje, łatwo pojąć z wskazanego wyżej głównego jego kierunku filozoficznego i teologicznego. Styl jego był ciężki i dla tego prace jego z mniejszym przyjmowali racjonaliści oklaskiem, niż się tego spodziewać można było.
Corsini Edward, pijar, ur. w Fanano r. 1702; jenerał zakonu 1754; um. 1765 w Pizie, gdzie był profesorem filozofji przed i po swojém jeneralstwie. Napisał: Kurs filozofi i matematyki (po włosku) 6 t. 1723, i kilka cenionych dzieł matematycznych i filologicznych. Liczne jego prace ob. ap. Tiraboschi, Bibl. Modenese, 1781—86.
Cortesi (Cortesius). 1. Aleksander, rodem z Dalmacji, sekretarz papiezki za Sykstusa IV (1471—1484), humanista, autor poematu Laudes bellicae Matthiae Corvini, carmen epicum (ed. cura Vinc. Obsopaei, Romae b. r., i przy wydaniach: Ant. Bonfinii, Rer. hungaricar. decades, z wyjątkiem wyd. r. 1744). Składa się ten utwór z 1200 heksametrów, pisany piękną łaciną (Haner, De scriptorib. rer. hungar.). Nowsze wyd. przez dra Rumy 1804 r. — 2. Paweł, brat poprzedzającego, um. 1510 jako bp Urbino (u Gams’a Series ep. nie ma go między bpami). Już jako młodzieniec 23-letni odznaczył się dziełem: Dialogus de hominibus doctrina claris (o uczonych włoskich); Commentarius in Petri Lombardi sententias, dedykowany Papieżowi Juljuszowi II, a drukowany po śmierci autora 1540, napisany bardzo piękną łaciną; grzeszy jednak używaniem świeckich wyrażeń o świętych tajemnicach wiary. Dupin w swej Nouvelle biblioth. d. auteurs eccl. t. 14 p. 116, chwali bardzo to dzieło, nie zgadza się jednak na pochwały, zwykle oddawane innemu dziełu tegoż autora: De cardinalitia dignitate. Życiorys C. napisany przez Dominika Manni, znajduje się przy wyżéj wzmiankowaném dziele Dialogus etc., wyd. w Wenecji 1734 r.
Cossali Piotr, hrabia, ur. 1748 w Weronie; teatyn, profesor astronomji, meteorologji i hydrauliki w Parmie; 1806 profesor wyższej matematyki w Padwie, gdzie nm. 1815. Między innemi wydał Historię algebry (po włosku) Parma 1797.
Coster. 1. Franciszek, jezuita, ur. w Mechlinie 1531 r., przez ś. Ignacego wysłany do Kolonji, aby wykładał Pismo ś. i astronomję. Sprawował obowiązki rektora w kilku kollegjach, był 3 razy prowincjałem. Nawrócił wielką liczbę dusz. Biegłość w zbijaniu dowodzeń inowierczych zjednała mu nazwę „młota na heretyków.“ Świątobliwy ten kapłan † 1619 r. w Brukselli. Jego Enchiridion controversiarum praecipuarum nostri temporis (1e wyd. Colon. Agr. 1585) zjednał sobie powszechne uznanie i często był przedrukowywanym. Franciszek Gommar, kalwinista, prof. w Lejdzie, wystawił przeciw niemu Anti-Costerum, Antver. 1599—1605 w 3 cz., zbijając każdą z osobna część Enchiridii. Coster mu odpisał: Epistola ad Franc. Gommarum (1600); Apologia pro prima, — tertia parte Enchiridii (Mogunt. 1603—1604 3 t.). Augmentum Enchiridii, Colon. Agr. 1605. Zostawił nadto kilkanaście dzieł ascetycznych, lub polemicznych, w języku łacińs. lub hollenderskim, które wylicza De Backer, Biblioth. — 2. Jan Ludwik, jezuita, ur. 1728 r. w Nancy, po zniesieniu zakonu był bibljotekarzem bpa w Liège. Um. nagle podczas przechadzki 1780 r. Założył pismo perjodyczne p. t. Esprit des journaux françois et etrangers, którego celem było zbierać lepsze artykuły, rozrzucone po różnych czasopismach; miewało też i swoje własne. Ks.
