lista powiedziałby: „w dzień Paschy,“ a nie „przed świętem Paschy.“ 2) Po tej wieczerzy P. Jezus został stawiony przed Sanhedrynem i osądzony: było to w nocy, gdyż wyszli siepacze z pochodniami (Joan. 18, 3), a nad ranem, podczas piania koguta, Piotr się wypierał P. Jezusa (ib. w. 27). 3) Sanhedryn „rano“ przyprowadził P. Jezusa do Kaifasza. Kapłani i faryzeusze nie chcą wejść do ratusza, aby nie zaciągnąć nieczystoty prawnej; gdyby bowiem ją zaciągnęli nie mogliby pożywać paschy: ut non contaminarentur, sed ut manducarent Pascha (ib. w. 28); ztąd widać, że kapłani i faryzeusze jeszcze nie pożywali paschy, zatém nie było wtedy jeszcze święto. 4) Kiedy P. Jezus skonał, był piątek „Parasceve erat“ (ib. 19, 31.); ciało nie mogło było dłużej zostawać na krzyżu, bo następowała sobota, święto zawsze u żydów szanowane, a tém bardziej w owym roku (33 ery chrz.), kiedy w sobotę wypadła Pascha: ut non remanerent in cruce corpora sabbatho, erat enim magnus dies ille sabbati (ib.). Nawet nie mógłby P. Jezus być umęczony w samą Paschę, w sobotę. Wprawdzie faryzeusze i kapłani gotowi to byli uczynić i w samo święto, lecz 5) lud nie dopuściłby dnia świętego gwałcić wykonywaniem wyroku śmierci [1]). Nadto, 6) uczniowie podczas wieczerzy mniemają, że P. Jezus poleca Judaszowi poczynić sprawunki potrzebne na dzień święty (είς τήν έορτήν, Joan. 13, 29). Oprócz tego, z opowiadania innych Ewangelistów (Mat. Mar. Łuk.) widać, że był podczas Męki P. Jezusa dzień roboczy, nie święto, bo: a. Symon Cyrenejczyk wraca z pola, απ' άγρού (Mar. 15, 21), więc od roboty, kiedy prowadzą P. Jezusa na Kalwarję. b. Według ewangelistów synoptyków, podobnie jak według św. Jana, P. Jezus był w nocy schwytany i przed radą stawiony (Mat. 26, 31. 47. 74. Mar. 14, 27. 30); „rano“ stawiony powtórnie przed radą i tegoż rana przed Piłatem (Mat. 27, 1. Mar. 15, 1. Luc. 22, 66). Gdyby zaś onej nocy były już rozpoczęły się święta Paschy, aniby Symon Cyren. pracował nazajutrz w polu, aniby rada żydowska w święto się zbierała i wydawała wyrok, aniby wreszcie Piłat potwierdzał i wykonywał tenże wyrok [2]). Dodajmy: 7) że Mar. 15, 42. i Luc. 23, 54 mówią tak samo, jak Jan 19, 31. że P. Jezus umarł w piątek (parasceve). A skoro św. Jan wyraźnie mówi, że „przed Paschą“ była ostatnia wieczerza P. Jezusa; skoro tak Jan św. jak i inni Ewangeliści mówią, że w parasceve (piątek, dzień przygotowawczy), w dzień roboczy P. Jezus umarł, tedy opowiadanie synoptyków o pożywaniu Paschy przez P. Jezusa „w pierwszy dzień święta Paschy, czyli święta przaśników“ (Mat. 26, 17. Mar.
- ↑ Dicebant autem: non in die festo. ne forte tumultus fieret in populo. Mat. 26, 5. Rada na której to mówiono, odbywałą się we środę (2 dni przed Paschą, ib. w. 2. cf. Mar. 14, 1. Luc. 22, 1). Tłumy ludu musiały już być podówczas znaczne, zebrane na nadchodzące święta. Czyby zatém na 1 dzień przed Paschą, czy w samą Paschę P. Jezus został ukrzyżowany, co do liczby tłumów mała byłaby tylko różnica, i gdyby te tłumy chciały się ująć za P. Jezusem, ujęłyby się za nim i przed Paschą. Powyższe więc słowa: ne forte tumultus fieret in populo, nie znaczą, że ludby się upomniał za P. Jezusem, lecz że zgorszyłby się, gdyby go ukrzyżowano w samo święto Paschy
- ↑ Rzymianie pozwolili, że nietylko przed Paschą, ale przed każdą sobotą od godz. 9 (3-ej po połud.) w piątek wszelkie czynności sądowe były zawieszane, aż do ukończenia święta (Joseph. Flav, Antiq. l. 16 c. 6 n. 2 al. c. 10).
