um. 1479. 5) Jan III Kaźmierski, h. Rogala, po roku przeszedł na stolicę przemyską, gdzie znowu w rok umarł, 1485 (ks. Fr. Pawłowski, Premisl. sacra p. 140). 6) Jan IV Targowicki, h. Tarnawa, z kan. przemys. w tymże roku poszedł za swym poprzednikiem na bpstwo przemys., gdzie um. 1492. 7) Maciej I ze Starej Łomży, h. Rawicz, z kanon. lwow. bp kamieniecki, potém ch. Przeniósł katedrę do Krasnegostawu, umieszczając ją przy kościele parafjalnym; dochody z parafji oddał wikarjuszom katedralnym (vicarii canonicales), których było 12; od króla pozyskał pozwolenie kupienia w mieście dwóch domów na mieszkanie dla nich i te uwolniono od ciężarów publicznych. Na prośbę bpa król nadał jeszcze wikarjuszom kościoły paraf. we wsiach Parczów i Płonka (1496 r.), a bpom ch. prawo swoje nominowania w katedrze kanonika kaznodzieję, ze stopniem doktora teologji i obowiązkiem ciągłej rezydencji (1491). Miastom też biskupim wiele królewskich przywilejów wyjednał; um. 1505. Piechowski po nim kładzie Jędrzeja Oporowskiego, dodając jednak, że o nim akta kościelne wcale nie wspominają. 8) Mikołaj I Kościelecki, h. Ogończyk, z proboszcza katedry włocł. bp ch. od r. 1506. Pozyskawszy od kr. Aleksandra 1510 r. część miasta Biały w wojew. Rawskiém dla bpów, resztę dokupił, dając i kapitule pewien udział w dochodach; um. 1518. 9) Jakób I Buczacki, h. Habdank, ostatni potomek tej familji. Z kamienieckiego bpstwa tu przeszedł, wydał rozporządzenie o sposobie użycia i podziału dochodów z parafji Krasnystaw, Parczów i Płonka, przez Jana Albrechta inkorporowanych wikarjuszom katedry ch., których zobowiązano do śpiewania co dzień godzin kanonicznych i installowania się jako vicarii perpetui, co r. 1527 kr. Zygm. I potwierdził. Biskupie też dobra powiększył, wyjednawszy u króla wsie Cieszyn i Strzyżowice, z częścią Pławanic. Po 20 prawie latach przeszedł na stolicę płocką r. 1538, gdzie um. 1542. Po nim Piechowski kładzie Piotra Gamrata, czemu słusznie Niesiecki i Fr. Pawłowski (Premisl. s. str. 235 dop.) przeczą. 10) Sebastjan Branicki, h. Korczak, z referendarza Zygmunta I bp ch. od r. 1540. Światły i pobożny ten pasterz przeszedł wkrótce na poznańską stolicę, gdzie um. 1544. 11) Samuel Maciejowski, h. Ciołek, sekr. królew. i dziekan krak., zostawił katedrze ch. kosztowną mitrę o 181 kamieniach drogich, którą bp Szembek gustowniej przerobić kazał; przeszedł niezadługo na płockie bpstwo, a um. na krakow. 1550. 12) Mikołaj II Dzierzgowski, h. Jastrzębiec, z bpa kamieniec. tu wyniesiony, potém na włocławskie, um. na prymasostwie 1559 r. 13) Jędrzej Zebrzydowski, h. Radwan, z kamienieckiego chełmski bp, od r. 1546 włocławski, w końcu krak., um. 1560. 14) Jan IV Dziaduski, h. Jelita, z archid. włocław. i sekret, królew. tu posadzony, rok niespełna rządząc kościołem ch., zostawił pamiątkę w uposażeniu kościołów paraf. w Sawinie i Tarnogórze; przeszedł na przemyskie 1545 i tam um. 1559. 15) Jan V Drohojewski, h. Korczak, dawniej kasztelan chełmski, potém ksiądz i sekretarz królew., następnie bp kamieniecki, a od 1546 chełmski, w końcu od r. 1550 włocławski, um. 1557. 16) Jakób II Uchański, h. Radwan, z dziek. płockiego i refer. królew. bp ch. r. 1551, dwa lata czekał na potwierdzenie z Rzymu, które po staraniach wreszcie otrzymał; r. 1557, choć z trudnością, przeszedł na stolicę włocł., bo go o sprzyjanie herezji obwiniano; wreszcie prymas; zm. 1581. 17) Jan VI Przerębski, h. Nowina, otrzymawszy konsekrację, pojechał od króla po Katarzynę austrjacką,
