w Giessen, autor kilku dzieł niemieckich religijno-filozoficznych, pisanych w duchu antykościelnym.
Carrieres Ludwik de, ur. 1662 w Auvilé pod Angers, służył wojskowo i 1689 wstąpił do zgromadzenia oratorjanów. Um. 11 Czerwca 1717. Wsławił się przez swój Kommentarz literalny na wszystkie księgi Biblji, napisany w formie parafrazy (ob.). Dwa pierwsze tomy nie miały powodzenia i autor zniechęcony byłby zaprzestał swej pracy, gdyby nie zachęta Bossueta. Całe dzieło wyszło w 24 t. in 12, od 1701—1716 (nowsze wyd. p. t. Sainte Bible avec une traduction en forme de paraphrase par le R. P. de Carrieres et les commentaires de Menochius, Paris 1842, 6 v. 8-o; Lille 1843 8 v. 12-o). Pomieszczony jest ten komentarz w Biblji wydanej przez ks. de Vence i w Biblji awiniońskiej. Cf. Rondet.
Carroll, ur. w stanie Maryland (Amer. półn.) d. 8 Stycz. 1735 r., nauki odbywał w St.-Omer i Liége; r. 1753 wstąpił do jezuitów, uczył teologji i filozofji, a po kasacji tego zakonu, wrócił do ojczyzny; został najprzód superjorem missji marylandzkich, potém biskupem Baltimoru, ze zwierzchnią władzą nad wszystkimi katolikami w Stanach Zjednoczonych. Konsekrowany był w Londynie 15 Sierpnia 1790. Sprowadziwszy sulpicjanów, zakładał z nimi wyższe szkoły; zbudował kościoły w Bostonie New-Yorku, Charlestown, Savannah, Richmond i w. in. W skutek jego prac i starań Kościół w Stanach Zjednoczonych wzrósł tak, że Pius VII mógł ustanowić kilka nowych biskupstw (w Boston, New-York, Phiiadelphia i Bardestown), a Baltimore wyniósł do godności arcybiskupstwa (8 Kwietnia 1808 r.). R. 1791 Carroll odprawił djecezjalny, pierwszy w Amepółnocnej synod, a r. 1810 naradę z nowymi swymi sufraganami (Akta synodu 1791 są w dziele: Concilia provincialia Baltimori habita ab an. 1829, Balt. 1842). Zasłużony ten biskup † 3 Grud. 1815 r. Przeciw Karolowi Wharton, który z jezuity został apostatą, ożenił się w Londynie i pisał paszkwile na Kościół, Carroll napisał An adress to the roman catholics of the United States of America, Annapolis 1784. Pisał także artykuły do gazet amerykańskich. X. W. K.
Carron Guy Toussaint Juljan, ur. 23 Lut. 1760, syn adwokata parlamentu bretańskiego. Zostawszy księdzem, jako wikary w Rennes odznaczył się gorliwością kapłańską, założył dla 2,000 ubogich fabrykę płótna. W innéj stronie miasta zgromadził, pod okiem pobożnych niewiast, kobiety nierządowi wydarte. Roku 1791, z powodu nie złożenia przysięgi, przepisanej przez zgromadzenie narodowe, uwięziony i następnie wydalony na wyspę Jersey, gdzie już wielu było emigrantów, zajął się czynnie pracami apostolatu; r. 1796 przeniósł się do Londynu, otworzył 2 kaplice dla Francuzów, założył 2 domy przytułku, jeden dla starych i chorych kapłanów, drugi dla kobiet, założył seminarjum. Szkoły przez niego otworzone, 1 dla chłopców, 1 dla dziewcząt, zamieniły się 1799 na wielkie pensjonaty. Dom Opatrzności, jego staraniem wzniesiony, dawał ubogim chorym bieliznę, posiłek i opał, a przytém miał dwie szkółki dla dzieci ubogich. Widok przedziwnych dzieł miłości, dokonywanych przez ks. C., natchnął Delille’a do napisania poematu La pitié. Wróciwszy do Francji, po oddaniu swoich zakładów księdzu Nerinckx, został przełożonym w Paryżu instytutu królewskiego Marji Teresy, przeznaczonego na wychowanie dzieci tych rodzin, które w rewolucji straciły majątek; nie pzrestawał jednak zajmować się nauczaniem i wspieraniem biednych. Tomasz
