św. Brygidę (jak twierdzi Hermant, w Histoire des ordres militaires c. 46 p. 293, i Moroni, w Diz. di erud. stor. 6,129), w rzeczy samej nie istniał nigdy. W bulli kanonizacyjnej nie ma o tym zakonie wzmianki.
Brykcjusz (Brictius). 1. Jan, ks. jezuita, rodem z Warmji, prof. teologji i prawa kanonicznego w Warsz., Brunsb. i Wilnie, um. 1710 r., jako rektor kolegjum wileńskiego. Napisał: 1) Filii Mariae eorumque obligatio in gratiam eorum, qui se B. Virgini in aliqua ejus sodalitate dicarunt, Wilno 1697; 2) Vita V. P. Thomae de Rupniew Ujejski, primum episcopi chioviensis et czernichovien., dein religiosi S. J., Brunsberg 1706; 3) Servus peccati in Christo pro nobis patiente repraesentatus, Brunsb. 1710; 4) Arcanum perfidiae judaicae revelatum de excessibus Judaeorum in Polonia, Wilno 1727 in 12°, toż samo w Warsz. 1727 i w Wilnie po polsku 1730. Ks. Załuski przypuszcza, że dzieło to, wydane bezimiennie, może być Szczepana Puzyny. 5) Theologia. Nadto zostawił kilka mów łacińskich i epitafjów. Cf. Brown, Bibl. pis. ass. polsk. — 2. Marcin, ur. w Reselu 11 Listop. 1665 r., w Brunsbergu przyjęty do jezuitów 1696, um. tamże 1727 jako prowincjał. Napisał: Quaestiones exegeticae in s. Scripturam V. et N. Testamenti; elucidationes collectae ex variis authorib. in gratiam eorum, quibus deest copia interpretum. Pars I a Genesi usq. ad Isaiae Prophetiam. Pars II a proph. Isaiae usque ad finem S. Script. Brunsb. 1727 in f. kart. 756 i 491.
Brykner Daniel, rodem z Krakowa, dr. filozofji i obojga prawa. Będąc już kanonikiem, wstąpił 1667 r. do zakonu reformatów. Um. 1706. Napisał: Theologia zakonna człowieka duchownego, ucząca jak przez medytacje, bogomyślność i w zakonnych cnotach ćwiczenie, do miłej z Bogiem konwersacji przyjść można, Krak. 1689, 2 wyd. 1721, 3-e 1769.
Brzeskie biskupstwo (ruskie), było drugim tytułem biskupa włodzimierskiego na Wołyniu, weszłym w użycie w XVI w., około czasów unji brzeskiej. W XVIII w. suffragani i koadjutorowie biskupów włodzimierskich noszą drugi ten tytuł djecezjalny i nazywają się „brzeskimi.” Ukaz z d. 28 Kw. 1797 r. zniósł biskupstwo włodzimierskie, a na to miejsce ustanowił brzeskie, trwające do 1839 r., a rozciągające się pierwotnie na gubernje, tak zwaną Litewską i Mińską. Biskupem brzeskiem zoztał ks. Arseni Głowniewski, poprzednio koadjutor włodzimierski, po którego śmierci biskupstwo objął ks. Józafat Bułhak, od r. 1812 obok tego i metropolita, którego Pap. Pius VII mianował delegatem apostolskim. R. 1809 do biskupstwa tego, po zniesieniu biskupstwa supraślskiego (Uk. z d. 14 Lutego t. r.), włączony został obwód Białostocki, odpadły od Prus. Tegoż r. wznowiony został tytuł biskupa włodzimierskiego dla suffragana brzeskiego Leona Jaworowskiego. Kapituła katedralna miała 6 prałatów (archiprezbyra, archidjakona, scholastyka, kustosza, kantora i kanclerza), 13 kanoników i 4 kanon. honorowych. Dekanatów było 22: grodzieński, lidzki, słonimski, wołkowyski, nowogródzki, cyryński, brzeski, kamieniecki, kobryński, prużański, poleski, lubieszowski, janowski, drohiczyński, białostocki, bielski, drohicki, nowodworski (te 4 w obw. białostockim), słucki, piński, rzeczycki i mozyrski (te 4 w gub. mińsk.). Bazyljańskich opactw było w djecezji cztery: supraślskie, leszczyńskie, kobryńskie i grodzieńskie.
