wszy o swém poleceniu, wrócił do klasztoru; Bonawentura zaś stał w miejscu przez kilkanaście godzin i nawet kilka kroków nie dał, aby się schronić przed ulewą, jaka go podczas stania zaskoczyła. Miłosierdziu jego często Bóg dopomagał, dostarczając mu cudownym sposobem posiłek dla ubogich potrzebny. Komissja apostolska, wyznaczona w r. 1740 do obejrzenia ciała jego, znalazła je nieskażonem i giętkiém, jakby żywe. Dekret o jego beatyfikacji, wydany przez św. kongr. obrzędów d. 2 Maja 1775, zatwierdził Pius VI d. 29 Czerw., a w dniu 26 Listop. tegoż r. odbyła się uroczystość beatyfikacji. O życiu bł. B. wylicza Jocher (Obraz bibliogr.-hist. II n. 8347 — 8) dwa polskie pisemka z 1775 i 1777. Ob. Darras, Les saints et les bienheureux du XVIII s., Paris 1868 t. I; Guerin, Les petits bollandistes. t. X. X. W. K.
Bonelli Ludwik, ksiądz, professor akad. rzymskiej, ur. 1797 w Rzymie, i tamże um. 22 Paźdź. 1840 r. Wydał r. 1829 Rozbiór głównych systematów filozoficznych; r. 1830 Krytykę deizmu, w której wykazuje potrzebę oparcia się na Objawieniu, w kwestjach wyższego rzędu; r. 1837 Historję filozofji niemieckiej od Leibnitza do Hegla. Jego Institutiones logicae et metaphisicae, wydan. 1833 r., miały wielkie powodzenie.
Bonet Mikołaj, franciszkanin z XIV w., nazywany Doctor profitabilis; jedni robią go włochem, inni hiszpanem, inni francuzem. Odznaczył się osobliwém zdaniem, że słowa Zbawiciela: „Niewiasto, oto syn twój,“ sprawiły rzeczywistą przemianę św. Jana, na syna Najświęt. Panny. Niedorzeczne to zdanie znalazło zwolenników, nawet licznych, ale na krótko tylko. Dzieła Boneta: Postilla in Genesim; Comment. super 4 libros sententiafum; Interpretationes in praecipuos libros Aristotelis. Ostatnie to dzieło druk. w Wenecji 1505 in f.
Bonfrére (Bonfrerius) Jakób, jezuita, ur. r. 1573 w Dinan nad Mezą: większą część życia przepędził w Douai (Duaci), gdzie wykładał filozofję, teologję, Pismo św. i jęz. hebrajski. Um. w Tournay 9 Marca 1643 r. Zostawił cenione dla swojej wartości egzegetycznej dzieła: 1) Pentateuchus Moysis, commentario illustratus, Antwerp. 1625 f.); 2) Praeloquia in totam Scrip. sacram (pierwotnie razem z poprzednim kommentarzem na Pentateuch, późniéj przedrukowywane w Menochii Commentaria, ed. Tournemine, i w Migne, S. Scripturae cursus compl. I 5...); 3) Josue, Judices et Ruth commentario illustrati (Paris 1631 f. Migne op. c. t. VIII przedrukował komm. na kks. Sędziów i Ruth). Razem z tym kommentarzem wydał (1631) 4) Onomasticon (ob.), i powtórnie oba dzieła, Paris 1659. 5) Annotationes in Christiani Adrichomii descriptionem terrae sanctae, przedrukował Walton we wstępie (Apparatus) do Polyglotty londyńskiej (1657, t. I), i w tymże Apparatus ad Bibl., odbitym osobno, Tiguri 1673. 6) Libri Regum et Paralipomenon commentario illustrati, drukowane były w Tournay (apud Adrianum Quinque) 1643; lecz cały nakład spalił się ze szczętem, tak, iż podobno ani jeden egzemplarz nie był uratowany. Cf. Miraeus, Elogia illustrium Belgii scriptor. De Backer, Biblioth. des écriv. d. l. comp. de Jes., 2-e ed.
Boni homines. Nazwę tę, jak się pokazuje z wielu aktów funkcyjnych i donacyjnych, nosili niegdyś we Francji grammontanie (ob).
