jące: 1) Eruditi fori aotio oratorie inducta, Lublin, druk S. J. 1686. 2) Trybunał pański świętej sprawiedliwości i fortun ojczystych, wielmożny bez interesu piastun, w Wilnie przy inauguracji trybunału głównego w. ks. Litewskiego na solennej wotywie reprezentowany w kościele Kazimierza św. domu professorów S. J. od ks. Stanisława Bielickiego S. J., Warszawa. 3) Matka publicznych żalów i łez nigdy nie otartych najjaśniejszego domu Sobieskich, JW. Radziwiłowskich i Ostrowskich domu, Najjaśniejszej Majestatis polskiej siostra, Katarzyna z Sobieskich Radziwiłowa, w przodku na Zasławiu i Ostrogu wojewodziny krakowskiej, potém na Ołyce i Nieświeżu księżna, etc. pogrzebowém kazaniem opłakana przez ks. Stanisława Bielickiego S. J., w Nieświeżu 1695 r., Warszawa druk. Schol. Piar. 1695. 4) Sprawiedliwość nieśmiertelnej sławy korrupcji i zarazie niepodległa, albo kazanie przy inauguracji głównego trybunału koronnego w kościele ww. oo. Premonstratensów, podczas zarażonego powietrzem Piotrkowa, w Witowie przywitana od ks. Stanisława Bielickiego S. J. R. P. 1710, Częstochowa 1710. 5) Niedziele kaznodziejskie, t. j. Kazania na niedziele całego roku od ks. Stanisława Bielickiego S. J. wypracowane, zaś po skończonych pracach Chrystusowych dla zbawienia naszego r. 1712 wyprasowane w drukarni Jasnej Góry Częstochowskiej. Toż samo powtórnie w Poznaniu r. 1715 wyprasowane w druk. kolegjum S. J. 6) Święta kaznodziejskie, t. j. kazania doroczne na uroczystości Świętych Bożych od ks. Stanisława Bielickiego S. J. wypracowane, a potém r. 1717 wyprasowane w Kaliszu, w drukarni kol. S. J. 1717. i in.
Bieliński Seweryn, jezuita, ur. w Podgórzu r. 1689, um. 2 Maja 1740 r., należy do kaznodziei makaronizujących; zostawił kilka panegiryków i kazań wymienianych u Browna, Bibl. pisarzów assyst. polskiej, i Encykl. Orgelbr. więk.
Bielski Jan, ur. 8 Marca 1714 r., wstąpił do zakonu jezuitów 1730. Skończywszy teologję w Rawie, uczył humaniorów i był kaznodzieją postnym, aż do śmierci zaszłej w Poznaniu d. 10 Grudnia 1768. Janocki nazywa go odnowicielem czystej łaciny w Polsce, a Tromler (De Polonis latine doctis) twierdzi, że był mężem wiadomości wielkich i wymownym. Pisma jego: 1) Pro institutione grammatica Em. Alvari, mowa na rozpoczęcie roku szkolnego w Kaliszu miana 1746; 2) Pro scholis publicis, mowa na rozpoczęcie roku szkolnego, w szkole Karnkowskiego, Poznań 1747. 3) Zayfadyn król Ormuzu, tragedja, na powitanie, przez młodzież szkół katolickich, jenerała wielkopolskiego Wład. Szołdrskiego, 1747 Kalisz, toż samo w Lublinie 1750; 4) Tytus Japończyk, tragedja wierszem nierymowanym, Poznań 1750; 5) Apolonjusz, chrystusów rycerz... tragedja, Poznań 1755; 6) Panegyricus in laudem S. Stanislai Kostka, 1756; 7) Ćwiczenia krasomóstwa prawnego, przez młódź krasomówską collegii poznańskiego wyprawionego staraniem ks. J. Bielskiego, Poznań 1757—58; 8) Pochwała pogrzebna Jakóba Działyńskiego, Poznań 1757; 9) Widok królestwa Polskiego ze wszystkiemi województwami... jako też monarchów, tychże y Monarchiń prawami, Rzeczypospolitej stanami y tychże stanów urzędami y uroczystościami Seymów y seymików, Senatu, Rady, Związków, Okazywań, Pospolitego Ruszenia, Sądów, Skarbu, wojsk w pokoju y wojnie zabawami, w krótkim zgoła y rzeczywistym duchownego y świeckiego rządu, opisie rodowitym oyczystym językiem szkolnej polskiey Młodzi wystawiony, Poznań 1763 2 t. in 8-o; druga ed. 1765 w 3 t. Gdy zaś to dzieło Jędrzej
