w Ferrarze 1744—1748. Bellati jest w swoim rodzaju jednym z najlepszych pisarzy włoskich XVIII w.
Bellegarde Jan Baptysta, ksiądz, ur. 1648, umarł 1734 w Paryżu, jako członek stowarzyszenia kapłanów św. Franciszka Salezego. Wydał francuzkie tłumaczenie wielu dzieł św. Bazylego i Ambrożego. Nadto: Apparat de la Bible; Reflexions sur la Genèse; Histoire romaine, 2 t.; Histoire d'Espagne, 2 t.; i wiele pism moralnej treści.
Belleto Jan Marja, ksiądz, protonotarjusz apost., wizytę swoją kościołów inflanckich w 1611 roku wydał pod tytułem: Visitationis Apostolicae Sanctae Ecclesiae Venden. et Livoniae constitutiones, editae Viln. 1611 in 4° ark 4.
Belsunce de Castel-Moron, Henryk, urodzony 4 Grud. 1671, wstąpił do jezuitów 1691 r.; wystąpiwszy od nich, został oficjałem w djecezji Agen, a roku 1709 biskupem Marsylji. W czasie straszliwej zarazy 1720 i 1721 roku, posługiwał chorym z zupełném zaparciem się siebie. Jego poświęcenie się powszechną zjednało mu miłość. Rząd ofiarował mu roku 1723 biskupstwo Laon, a 1729 arcybiskupstwo Bordeaux, ale nie chciał on ze swoim marsylskim rozłączyć się kościołem. Klemens XII przesłał mu roku 1731 palijusz. Świątobliwie życie zakończył 4 Czerwca 1755 roku. Napisał wiele listów pasterskich, tyczących się po większej części jansenizmu i dzieło o kościele marsylskim, pod tytułem: Antiquité de l'église de Marseille et la succession de ses évéques, Marsylja 1747, 3 t. in 4° (Biogr. univ.). N.
Bełzkie biskupstwo. Bełz, nad rzeką Żołokją, na Rusi Czerwonej, w obwodzie Żółkiewskim, stolica udzielnego księstwa, a potém województwa, był kiedyś najznaczniejszém miastem w biskupstwie chełmskiém (ob.) ruskiém, ztąd biskupi tamtejsi poczęli przybierać tytuł „chełmskich i bełzkich“. Nie było tedy oddzielnego biskupstwa bełzkiego, był to tylko drugi tytuł biskupstwa chełmskiego, dosyć dawny, skoro Djonizy Zbirujski z dwoma temi tytułami podpisał unję brzeską (1596). Od roku 1818 drugi ten tytuł dawany był suffraganom biskupów chełmskich. Suffraganów tych, do tego czasu, z takim tytułem było trzech: 1) Batłomiej Nazarewicz, nominat tylko roku 1818; 2) Wincenty Siedlecki, od roku 1819 do † 1840 roku, za biskupa Ferdynanda Dąbrowy Ciechanowskiego i Filipa Felicjana Szumborskiego; 3) Jan Teraszkiewicz, od 1843, od roku 1851 administrator djecezji, dnia 16 Marca 1863 prekonizowany już po śmierci (1 Marca t. r.) na biskupa chełmskiego.
Bembus Mateusz, jezuita, ur. w Poznaniu 1567, uczył w kollegjum poznańskiém filozofji i teologji, był prowincjałem, a po śmierci Skargi dwa lata był kaznodzieją królewskim. Um. 30 Lipca 1645 roku. Napisał dzieła: 1) Kometa, t. j. pogróżka z Nieba, Krak. 1619; toż samo przedruk. w 1648 r., p. t. Trąba gniewu Bożego gromiąca grzeszników na przestrogę i upamiętanie narodu ludzkiego; toż samo 1748 r. przez JW. Jmc. X. Załuskiego, biskupa kijowskiego, teraźniejszym czasom akkomodowana; 2) Kazanie na śmierć Barbary z Radziwiłłów Kiszczyny, Wilno 1614; 3) Wizerunek szlachcica prawdziwego w kazaniu na pogrzebie Andrzeja Boboli, podk. kor, Kraków 1617; toż samo Wilno 1629; 4) Żałoba albo kazanie na śmierć Andrzeja Opalińskiego, biskupa poznańskiago, Kraków 1624 5) Pochwała pogrzebna Ad. Sędziwoja Czarnkowskiego, wojewody łęczyc., Krak. 1628; 6) Wzywanie do jedności katolickiej narodu ruskie-
