i używa ich do zrealizowania swoich planów. Taka panna nigdy nie pozwala oczom swoim rzucać spojrzeń na młodzieńców niemających odpowiednich kwalifikacyj na jéj męża, nie ma tak zwanych studenckich miłości, nie marzy, ale oblicza, nie ma ideałów romansowych, nie lubi rozmów nieprowadzących do jakiegoś zamierzonego celu, nie lubi zabawy dla saméj zabawy, a tém mniéj sztuki dla sztuki, używa strojów, przyrodzonych powabów ciała, wykształcenia, znajomości, przyjaźni, kokieteryi nawet, jak wodzowie używają armat, tyralierki, szarży kawaleryi, ataku piechoty do wygrania walnéj bitwy, któréj ostatecznym celem jest nie tyle małżeństwo, ile wyrobienie sobie odpowiedniéj pozycyi w świecie przez małżeństwo. Wprawdzie wszystkie panny robią mniéj więcéj to samo, każda właściwą sobie bronią, właściwym sposobem, chce sobie zapewnić zwycięztwo i panowanie nad drugą połową rodzaju ludzkiego; ale panna z głową robi to wszystko nie na chybił trafił, nie w skutek chwilowego popędu, często szału i zapomnienia się, ale trzeźwo, z dobrze obmyślanym planem, nie zrywa się do walki z lada kim, ale umie czekać z posągowym spokojem na grubą rybę. Ta wstrzemięźliwość i ten spokój poważny ma wszystkie pozory niepokalanéj cnoty. Rzeczywiście panna z głową tak się zachowuje wszędzie i zawsze, aby nikt nie miał jéj nic do zarzucenia, a nie robi tego z zamiłowania cnoty, jak raczéj dla nagrody jaka ją spotkać może kiedyś przez małżeństwo. Cnota u niéj jest także środkiem do zrobienia karyjery. Rozumié się samo przez się, że na to potrzeba już panny wytrawnéj, obytéj w świecie i doświadczonéj; zdarza się jednak, że często panienki wchodzące dopiero w świat, posiadają już wszystkie warunki potrzebne do wyrafinowanéj kampanii małżeńskiéj: umieją trzymać na wodzy własne upo-
