Ta strona została uwierzytelniona.
I pokazały, jako świt daleki,
Umiłowaną odtąd i na wieki.
Król Duch, akt. IX.
Jeszcze się teraz jawi,
Stopkami srebrzystemi
Nietykająca ziemi,
A za nią sznur żórawi,
W ciemnej się zorzy pławi...
Jeszcze się teraz we śnie
To tu, to tam ukaże,
Rozjaśni smętne twarze,
Nastroi nowe pieśnie,
Z strun otrze rdzawe pleśnie...
Jeszcze rankami wzbita
Nad senne zboża łany,
Potem i łzami zlany,
Plon błogosławi żyta,
Nad modre lny wykwita...
