Strona:PL Marya Konopnicka-Poezye w nowym układzie VI Przekłady 211.jpeg

Za każdym wzlotem w ślad idzie znużenie;
Za szałem — niemoc; w zwykłym biegu rzeczy,
Wzniosłe — powszedniość otacza jak cienie,
A bohaterom duch Tersyta przeczy.
Tak i ja czasem daję zezwolenie,
By Hussejn mówił, choć uszy kaleczy,
Prawiąc wam rzeczy takie, na mą duszę,
Że sam za niego rumienić się muszę!

Naprzykład takie, jak wyżej, gadanie,
Którego dłużej nie mogłem już znosić,
To: «złe konieczne»… Czy gburowi panie
Przebaczyć zechcą? Muszę je przeprosić…
Słysząc szyderców i pochlebców zdanie,
Że prawda w środku — słusznie można wnosić:
«Złem» nie jesteście, wszakże «koniecznością»
Prawdziwy mędrzec uzna was z trudnością.

Ktoś, kiedyś, nazwał was «upojeń czarą»
Przy uczcie życia, wy — to słodki trunek!
Lecz nawet dobre — dobrem jest pod miarą.
Do głowy nieraz idzie pocałunek…