Strona:PL Marya Konopnicka-Poezye w nowym układzie VI Przekłady 065.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
VIII.
ROZSZERZCIE BOGA!



Nad przepaściami rozbrzmiewa wołanie:
— Rozszerzcie Boga!
Niech pęknie ciemność, i dzień niech nastanie —
— Rozszerzcie Boga!
Precz z maską pustych form! Żywe istnienie,
Wszechświat — twarz jego; a głos — morza granie...
— Rozszerzcie Boga!
Ziemia niech będzie jedną z pereł mlecznych,
Któremi błyska jego przepasanie...
— Rozszerzcie Boga!
On sam niech będzie wszystkiem! Trawką lichą,
Ziarenkiem piasku, cedrem na Libanie...
— Rozszerzcie Boga!
O zrąb wieczności niech opiera dłonie,
Niech czas mu u nóg, jak pies skomli: Panie...
— Rozszerzcie Boga!