Strona:PL Marya Konopnicka-Poezye w nowym układzie IV Obrazki 140.jpeg

Kto na te krzyże i na mogiły
 Jasne promienie kładnie,
Gdzie już łzy z oczu — rosy wypiły,
 W wilgotnej ziemi, na dnie?
Kto tam na krosna, pomiędzy lniane
 Włókienka, złoto ciska,
Że jak się wpatrzysz w chłopską sukmanę,
 To ci z niej słonko błyska?
Kto w one ciche ranki na łące
 Wybiela zgrzebne płótno,
Kiedy pod lasem echo tęskniące
 Niesie piosenkę smutną?
O słonko moje! kto tam o świcie
 Rozwija skrzydła ptasze?
Kto nam maluje bławatki w życie?
 Patrzy w okienka nasze?
Kto na jabłoni owoc zapala,
 Roztula jaskry złote?
Kto o zachodzie serce rozżala
 W przedsennych dum tęsknotę?
Kto złoci siwą dziadusia głowę,
 Gdy dawne czasy roi?
Kto z mgły wilgotnej budzi dąbrowę?
 Kto nam fujarki stroi?
Kto iskry krzesze ogniste w stali,
 Kiedy chłop śmiga kosą?