Strona:PL Marya Konopnicka-Poezye w nowym układzie IV Obrazki 121.jpeg

— «Hm! chłopu nauka, co najmniej ryzyko...
 Czytajmy, jeżeliś łaskawa!» —

 

— «O panie! o pani! za morzem, za sinem,
 Plon myśli runieje, dojrzewa...
I słowo tam pada nie dźwiękiem, lecz czynem,
 I wzorem, nie radą zagrzewa.
Ach, rzućcie wy w wiosce ziarenka oświaty,
 Dostatków maleńkie okruchy,
A wzniosą się czoła ku słońcu, jak kwiaty,
 I zbudzą się myśli i duchy!»

 

— «Najdroższy! chcę wiedzieć, dlaczego z pozoru
 Praw równość głosicie człowieka,
A przestrzeń odwieczna od chaty do dworu
 Tak zawsze boleśnie daleka?...
Dlaczego przed dzieckiem, panienką, paniczem
 Zsiwiałą swą głowę odkrywa
Staruszek, piast wiejski, z dostojnem obliczem?
 Kto bratnie rozerwał ogniwa?
Kto kraj śmiał zubożyć o siłę bez czynu?
 O myśl tę zmąconą, niejasną?