Ta strona została uwierzytelniona.
Pójdź ze mną!... słuchaj: jest świat, w którym duchy
Do słońca lecą, jak zbudzone ptaki,
I praw odwiecznych oglądają ruchy,
I widzą ustaw wiekuistych szlaki,
I rozwieńczają gwiazdy z ich promieni,
Ważą mgławice, i w świetnej przestrzeni
Złotą kometę chwytają za włosy,
I słyszą drżące sfer błękitnych głosy...
Tam ja iść pragnę! lecz wśród słońc mi ciemno
Bez błysków myśli twojej... o, pójdź ze mną!
∗
∗ ∗ |
Pójdź ze mną! słuchaj: wiem, że jest potęga,
Która oblicza oddech lilji cichy,
I pulsów trawki znikomej dosięga,
I mierzy białe konwalji kielichy,
