Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye serya druga 189.jpg

Ani tych dymów, co się tam ścielą,
 Jesienną wróżąc słotę...
Ani taneczka z huczną kapelą,
 Ludziskom na ochotę...
Ani tej zorzy, co het, za górką,
 Na wyścig ze mną wstaje...
A tak się śpieszy przyjść na podwórko,
 Aż mnie matusia łaje!...
Ani miesiączka tego jasnego,
 Co się tak patrzy, blady,
Aż się coś dzieje w sercu dziwnego,
 Choć płakać!.. ani rady!..
Pewno nie znacie tego przełazka,
 Kędy po wodę chodzę...
A Stacho do mnie, jak do obrazka,
 Modli się tam przy drodze...
Ani tych dzwonów z kościelnej wieży,
 Co we mgłach kędyś toną...
Ani mogiłki, gdzie tatuś leży,
 Pod darnią, pod zieloną!..
Ani tej pieśni, co płynie rzewna,
 Przy krosnach, u ogniska,
Kiedy łuczywo z smolnego drewna
 Iskrami wkoło pryska.
Ani tej nocki, co wstaje biała,
 W złocistych gwiazd koronie,