Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye serya druga 047.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Kocham cię!


Kocham cię, gwiazdo, w lazury rzucona
Zdala ode mnie,
Do której próżno wyciągam ramiona,
Tęsknię daremnie!
Ty jesteś może zagasłym już globem,
Pustynią chmurną,
Wygnanych duchów ojczyzną i grobem,
Strzaskaną urną.
Może!... lecz teraz, gdy płoniesz tam zdala
Pochodnią złotą,
Duch się mój smętny do ciebie rozpala
Cichą tęsknotą!
 


∗             ∗

Kocham cię, kwiecie, co w skalnej szczelinie
Zakwitasz dziko,