Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 6 314.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Str. 150 zam. w. 5—8:

,Wicher tylko orze ziemię w brózdy i zagony,
Tuman tylko rzuca ziarno na kąkolu plony‘
LCh.

» zam. w. 7 ,Tuman orze ziemię czarną‘ Odk.
» » » 11—16:

,Indziej porwał pracowniki
Życia bój i ruch,
Indziej porwał myśli, serca i chęci i moce...
— Smętny chodzi duch narodu przez pola sieroce‘. LCh.

» zam. w. 14—16:

,Gdzie serdeczne moce? —
Smętny chodzi duch i płacze
Przez pola sieroce‘ Odk.

» po w. 16:

,O wy, ciche, wy, uśpione
W długą noc i w cień!
Późno słońce wasze wschodzi,
Późno wstaje dzień...
Z waszych siewów — czarne kłosy i gorzkie kołacze,
Nieoschnięte wasze rosy, nieotarte płacze...

Kto wywiedzie pług na łany,
Pieśni puści głos?
Kto posieje złote żniwo
Pod pobrzęki kos?...
Zapomnianej pracy dziale — kto ci odda znoje?
Kto ukocha chleb twój czarny, wody twojej zdroje?...

O, najcięższym z bólów ziemi
Jest — martwoty ból!...
Nieobsiane ludu pole
— Najsmętniejszem z pól...